De verrassendste carrièrewending van dit jaar kwam van Dave Peters, die StuBru inruilde voor Radio Donna. Daar presenteert hij het veelzeggend getitelde spitsprogramma ‘A.D.H.Dave’ (ma-vr, 16.00). Is Dave in het echt even manisch als in de uitzending?

Heb je veel slaap nodig?

Vaak slaap ik als een baby, maar soms kom ik slechts aan vier uur omdat de gedachten door mijn hoofd blijven razen. Zeker toen ik nog geen agenda had en voortdurend alles in m’n hoofd overliep. Er flitsen sowieso elke minuut 1000 ideeën, formats en rubrieken door mijn hoofd. Ik heb een open vacature voor een gatekeeper die de goeie ideeën uit die zondvloed van maffe invallen selecteert.

Ooit het gevoel gehad dat je ‘on top of the world’ zat?

Altijd als ik op de top van het Empire State Building van New York sta. Liefst tegen tien uur ’s avonds, wanneer ik een nachtelijk downtown kan overschouwen. Dan spelen zich hele scènes in m’n hoofd af en voel ik mij even Al Capone of een personage uit Pulp Fiction. In die stad zijn is voor mij één orgasme van plezier.

Praat je wel eens zo snel dat anderen niet kunnen volgen?

Op antenne probeer ik het te vermijden, maar in privégesprekken gaat mijn enthousiasme wel eens met mij aan de haal. Ik ga daar dan zo in op dat mijn lichaam erop reageert. Dan raak ik buiten adem en weet ik dat het tijd is om een rondje te betalen en van onderwerp te veranderen.

Ben je met veel dingen tegelijk bezig?

M’n nieuwe gsm uitpluizen, ondertussen tv kijken, met de radio op, wat eten en nog vlug even door Voetbalmagazine bladeren… Als het op allerlei taken combineren aankomt ben ik 100 % een vrouw en dat wend ik ook aan in het huishouden. Naar verluidt ben ik een keukenprins, maar ook alle andere taken verdelen we fifty-fifty – iets wat bij Koninklijk Besluit voor alle mannen zou moeten worden verplicht.

Hoe vaak erger je je aan anderen?

Slechts af en toe. Omdat ik opgevoed ben met de nuchtere gedachte ‘het kan nog altijd erger’ laat ik me niet gauw op stang jagen. Als het toch gebeurt, dan is het een soort ergernis die ik het best kan omschrijven met een quote uit Clerks: ‘I hate it when a title dictates behaviour.’ Ik behandel iedereen met evenveel respect, van de poetsvrouw tot de grote baas. Ook op het vlak van werk en muzieksmaak moet ik niet weten van culturele correctheid: JIMtv, Canvas, StuBru en nu Donna. Hoewel ik mij erop had voorbereid, word ik nauwelijks of niet afgerekend op m’n overstap.

Voel je wel eens een ‘natural high’?

Daar heb ik inderdaad geen illegale middelen voor nodig. Mijn meest memorabele natural high heb ik beleefd bij de Seven Sisters, die plek aan de Britse zuidkust waar je de krijtrotsen jaar na jaar ziet afbrokkelen. Je kan daar een onverlichte trap afdalen die je naar het keienstrand brengt. Daar kan je de branding woest te keer horen gaan tot er een geweldig gegrom weerklinkt, grooaarrr, en je denkt dat het water je zal meesleuren. Uiteindelijk blijkt dat op meters afstand te blijven, maar van zo’n moment krijg je wel een enorme kick.

Je scoort 70 procent op de maniemeter. Je energie zou bij momenten aanvoelen als een superkracht. Herkenbaar?

Op zo’n naturalhighmoment voel ik die superkrachten wel. Maar anders wil ik er mij vooral van bewust blijven hoeveel geluk ik heb: een huis, de mogelijkheid om op reis te gaan en een ongelooflijk fijne job waarvoor ik dankbaar ben dat ik hem mág doen. Voor mij is elke dag genieten. Als ik dan toch nog een grote ambitie zou koesteren, dan is het de ontdekking van caloriearme Babi pangang: zodat ik het met emmers van tien liter kan eten, want het is toch zó moeilijk om aan te weerstaan.

Hoe hyperactief bent u? Ga het na op www.blogthings.com/areyoumanicquiz

Door Hans Van Goethem