CODE 37 – DE FINALE

Donderdag 22/11, 21.45 – vtm

Het derde en laatste seizoen van Code 37 is een beetje onder de radar gebleven door het fictieoffensief van de zenders deze herfst. Onterecht, want met de finale zet vtm donderdag een punt achter een van de opmerkelijkste policiers uit de Vlaamse tv-geschiedenis. ‘De laatste aflevering belooft vuurwerk’, licht Michael Pas, alias Bob De Groof, een tipje van de sluier. ‘Letterlijk zelfs, want voor de gelegenheid mogen de speurders nog eens hun geweren bovenhalen.’

Dat is niet zo vaak gebeurd in de serie.

MICHAEL PAS: Klopt, de kracht van Code 37 was dat de spanning vaak in de psychologische strijd zat. Niet zelden kwam het tot een climax in de verhoorkamer. Op zulke momenten moet je zo veel mogelijk uit het acteerspel halen: de dialogen, de blikken… De technische crew wist zulke scènes ondanks de beperkte mogelijkheden – het is maar een verhoorlokaal – altijd zeer sfeervol in beeld te brengen. Ook niet onbelangrijk: er ging wel eens een geut zwarte humor overheen.

Nog opvallend: Code 37 werd niet bevolkt door traditionele helden.

PAS: Integendeel, wij waren Hannah en de drie dwergen, zoals we onszelf vaak noemden. (lacht) Onze speurders faalden regelmatig en verloren zichzelf soms in hun eigen kleine kantjes. Dat maakte de personages net zo leuk om te spelen.

Ga je Bob De Groof missen?

PAS: Ja, want het was ook aangenaam om mezelf eens van een andere kant te laten zien, als de macho boordevol foute grappen die verandert in een verongelijkt kind als hij zijn zin niet krijgt. Dat ligt toch mijlenver van Kulderzipken. Al zijn er natuurlijk ergere rollen om voor herinnerd te worden. Het blijft heerlijk om in de rij voor de kassa een kind verwonderd te zien kijken: is het hem echt? (lacht)

Maar ik ga vooral de hele equipe missen. Met Code 37 hebben we echt deel uitgemaakt van iets bijzonders. Dat weet je nooit op voorhand – elk project is een sprong in het ongewisse – al had ik na de eerste ontmoeting met regisseur Jakob Verbruggen een zeer goed gevoel: zoals die jonge, getalenteerde gast mij wist te inspireren…

Waar ben je nu mee bezig?

PAS: De opnames van De Ridder, de nieuwe gerechtsserie van één met Clara Cleymans. Ik speel de eerste substituut, de woordvoerder van het parket. Geen groezelige figuur zoals Bob maar een eloquente man die altijd netjes in het pak zit.

Jij speelde ook mee in Nymphomaniac, de film die Lars Von Trier heeft gedraaid in Gent. Wat kan en mag je erover vertellen?

PAS: Het was een bescheiden rolletje, met een paar draaidagen, maar het is een fantastische belevenis geworden, wat niet evident is als je kortstondig passeert bij zo’n grote productie. In tegenstelling tot zijn reputatie bleek Von Trier een vriendelijke, innemende man met een fijn gevoel voor humor. Voor ik het goed en wel besefte, stond ik met hem grapjes te maken. Wat mijn scène inhoudt, kan ik nog niet vertellen, maar reken er maar op dat Von Trier de grenzen van het toelaatbare in de cinema opzoekt, met de nodige portie geweld, expliciete seks en vernedering. In welke mate ik daarin deel? (lacht) Laten we zeggen dat ik in de films die ik met Jan Verheyen gedraaid heb al meer van mezelf heb blootgegeven.

(H.V.G.)