Bij haar debuut in ‘Star Wars’ stond Carrie Fisher op het punt om tot prinses van Hollywood te worden gekroond. Maar het lot, drank en cocaïne deden haar schipperen tussen Hollywood en ontwenningsklinieken. 28 jaar en 20 kilo later is tante Leia gemuteerd tot een bruisend vat vol sarcasme. DOOR DAVE MESTDACH

Waarom heb je Lucas nooit gevraagd waarom je het enige meisje was in het universum?

Carrie Fisher: Goede vraag. Met wie moest ik in ’s hemelsnaam shoppen? Wie ging er koken? In mijn fantasie bedacht ik daarom een ‘chick Star Wars’waarin ik dan naar de shopplaneet zou vliegen voor een manicure. Explosieven zijn tenslotte zo vermoeiend en die heb je niet op de meisjesplaneet. Maar waarom een gegeven paard in de bek kijken? Ik was amper negentien en vond het wel leuk om het enige meisje te zijn in een typische jongensfantasie.

Wat vonden je vader (acteur Eddie Fisher) en je moeder (musicalster Debbie Reynolds) van je rol?

Fisher: Mijn vader was te stoned om er een mening over te hebben. Mijn moeder had op haar negentiende Singin’ in the Rain gedraaid, een succesfilm met twee mannen in. Ik was negentien en had ook een succesfilm gemaakt met twee mannen in. Dus deed mijn moeder haar uiterste best om ons tot een en dezelfde persoon te smeden. Eigenlijk wilde ik niet eens actrice worden. Ik had thuis de schaduwkant van de showbusiness gezien. (sarcastisch) Dat ging blijkbaar goed, net als mijn kuur in de ontwenningskliniek met Ozzy Osbourne. Ook die ging goed (lacht). Nooit ging ik drinken, nooit ging ik actrice worden!

Weegt ‘Star Wars’ nog steeds zwaar op je agenda?

Fisher: Meer dan ik ooit had durven denken. Net als een exotisch parfum achtervolgt het me overal. Nog steeds krijg ik veel e-mails waarin staat dat ik op prinses Leia lijk. Of beter nog voor een vrouw van mijn leeftijd: waarin staat dat ik op de poppetjes van prinses Leia lijk. Mijn verleden laat me dus nog steeds niet los.

Vind je dan een comfortabele balans tussen Carrie Fischer en Prinses Leia?

Fisher: Ik ben nu eenmaal geen comfortabel persoon (lacht). Mocht ik dat wel zijn, dan zou ik die balans wel al gevonden hebben. Maar het gaat al te lang mee om me er nog ongemakkelijk bij te voelen. Dat kinderen er nog steeds weg van zijn, maakt het ook des te gemakkelijker. Wanneer je echter iemand ontmoet die de films 468 keer gezien heeft, denk je wel: ‘Jij hebt hulp nodig, medicijnen, een job, een vriendin.’

Wat vind je van de nieuwe episodes?

Fisher: Fantastisch. Visueel kan niemand aan George Lucas tippen. Nog steeds niet. De nieuwe episodes hebben er trouwens voor gezorgd dat we achteraf alsnog goede recensies kregen. Indertijd werd ik versleten voor ‘bovien’. Ik moest er verdorie een woordenboek bijhalen om te achterhalen op welke manier ik precies beledigd werd. Kennelijk was ik het slechtste van mijn vader en mijn moeder ineen. Ik denk wel dat de originele trilogie grappiger was. Maar aangezien ik in een ontwenningskliniek zat met Ozzy Osbourne, zal je daarvan niet versteld staan.

Klopt het dat je op de set van ‘The Empire Strikes Back’ voor geen meter opschoot met Harrison Ford?

Fisher: Niet echt. Eén keer hebben we een flinke ruzie gehad. We konden best met elkaar opschieten hoor, zelfs al kwamen we niet overeen. We begrepen allebei precies hoe onze werkrelatie ineen stak: Harrison zou zijn dialogen in extremis aanpassen en ik zou er vervolgens bijstaan als een volstrekte malloot (lacht). Daarover ging de ruzie in Empire trouwens. Ik zeg altijd: als je niet interessant kunt zijn, wees dan tenminste aardig. Dit indachtig kan ik je verzekeren dat Harrison ongelofelijk interessant was.

In ‘The Return of the Jedi’ droeg je dat befaamde slavinnenpakje?

Fisher: Wist ik veel dat ik een SM-fantasie voor mannen én vrouwen zou worden. Ik moest er flink voor fitnessen. Het pakje is niet alleen onthullend, het is ook gemaakt uit een hard materiaal dat nauwelijks met je lijf meebeweegt. De acteur die Boba Fett vertolkte, heeft in die scène heel Florida kunnen zien van waar hij stond. Ik toonde de film laatst nog aan mijn dochter, wees naar mezelf, en zei: ‘Dít is het lichaam waarmee je het zult moeten doen.’ Nog een geluk dat er archiefmateriaal bestaat uit die slanke jaren.

Wat is de gekste Leia-merchandising die je ooit hebt gezien?

Fisher: Heb je een halfuurtje? (lacht) Een potje shampoo waarvan je eerst mijn hoofd diende af te draaien om het liquide goedje dan uit mijn nek te laten druipen. Freud anybody? Als je inspiratie zoekt voor nachtmerries, dan is dat alvast een aardig idee. Maar het had ook wel zijn leuke kanten, vermoed ik. Voor mijn ex (Paul Simon; nvdr) bijvoorbeeld, die de Leia-poppetjes gebruikte om er pinnen in te priemen.

Dave Mestdach

‘nog steeds krijg ik e-mails waarin staat dat ik op de poppetjes van prinses LEIA lijk.’