Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

SINT-NANNI – Nanni Moretti zet zichzelf nog maar eens een aureool op in dit duffe familiedrama naar de bestseller van Sandro Veronesi.

Antonio Luigi Grimaldi

Nanni Moretti, Valeria Golino, Alessandro Gassman

Toegegeven: als criticaster van premier/usurpator Silvio Berlusconi heeft acteur, regisseur, producent en opiniemaker Nanni Moretti zeker zijn verdiensten. En zelfs zijn Gouden Palm-winnende familiedrama La Stanza del figlio valt in een milde bui best te harden. Helaas maakt dat van Moretti nog geen groot filmauteur – laat staan het geweten van Italië – al schijnt de man ook in zijn nieuwste vehikel alweer weinig last te hebben van zelfkritiek of bescheidenheid.

Hoewel hij de regie deze keer aan Antonio Luigi Grimaldi overlaat, is het resultaat vintage Moretti. Verwacht dus een vlak in beeld gezette tearjerker waarin de naïeve satire en het manipulatieve sentiment in dikke geuten van het scherm druipen én waarin Moretti zichzelf nog maar eens opvoert als een geëngageerde en zo teergevoelige huisvader. Hier is hij de rijke zakenman Pietro Paladini, die plots zijn vrouw verliest, vervolgens al zijn meetings afzegt en voor enkele maanden kantoor houdt voor de schoolpoort van zijn 9-jarige dochtertje.

‘Er zijn belangrijker zaken dan mergers en balansen’, zo beseft Paladini eindelijk. Vanaf dan wordt zijn spruit uitwuiven zijn prioriteit en ontvangt hij zijn medewerkers enkel nog in zijn auto of in het stadspark. Al doende raakt hij bevriend met verschillende buurtbewoners diedagelijks zijn interimaire werkplaats passeren. Tenminste: tot ook zijn dochtertje de goede bedoelingen van papa beu raakt en Pietro begint te beseffen dat hij zijn gewonnen levenswijsheid toch maar best in zijn dagelijkse routines integreert.

Van het mild sarcastische toontje uit de roman van Sandro Veronesi waarop Moretti’s scenario is gebaseerd, valt echter niets meer te bespeuren. Het personage van Paladini is hier niet langer een moreel orakel dat met de nodige spot naar zichzelf en de anderen kijkt, maar een hartgebroken martelaar van het neoliberalisme. Moretti zet hem gladjes en alweer lichtjes egomaan neer, terwijl ondertussen nog een blikandere karikaturen wordt opengetrokken.

De kritiek op de kapitalistische rat race en de melancholische hang naar menselijke warmte liggen er zo dik op dat de meeste humor uit het boek bedolven raakt onder het geforceerde sentiment. En mocht u Moretti’s prekerige boodschap hebben gemist, dan gooit regisseur Grimaldi er graag nog wat melige muziekjes of platte close-ups bovenop.

Geen wonder dat Caos Calmo meer van een inspiratieloos ingeblikte tv-soap weg heeft dan van een melodrama met sociaal-kritische reikwijdte. Al probeert Moretti zijn artistieke street credibility alsnog op te pimpen met een klein bijrolletje voor Roman Polanski als Paladini’sbegripvolle CEO. Arthouse voor het Kleenex-publiek.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content