De nieuwe plaat van Buscemi – Dirk Swartenbroekx voor de wet – is minstens even gevarieerd als zijn schare culturele helden: Raveel, Bukowski, Miles Davis en zowaar Julius Caesar.

Heb je een fetisjauteur?

Van Bukowski heb ik alles gelezen, weliswaar tien jaar geleden. Hoe hij decadente seksfeestjes en andere excessen met vrouwen beschrijft, is onnavolgbaar. Zijn boeken zijn gewoon gedrenkt in alcohol, I love it. In hetzelfde genre kan ik Arthur Miller en de schrijvers van de beatgeneration ook wel pruimen.

Welk kunstwerk zou je stelen?

D e Schreeuw van Munch, omdat ik dat zo’n sterk beeld vind. Misschien iets van Ensor. Of zo’n houtsculptuurachtig schilderij van Roger Raveel. Zijn werk ziet er nog steeds behoorlijk modern uit. Oh, en overal in Londen laat Adam Neate coole kunstwerkjes uit recyclagemateriaal achter op straat. Zoiets zou ik ook zeker meepikken, mocht ik er één vinden.

Welke posters sierden in je jeugd je kamermuren?

Toen ik in de lagere school zat, was Joepie hét muziekblad van Vlaanderen. Op mijn kamer hingen centerfolds van AC/DC en Kiss. Later ruimden ze plaats voor filmposters van Woody Allen. Nu hangt er op de foto’s van mijn eerste maxisingles na bijna niks meer aan de muur: ik hou van strak

minimalisme.

Stel eens je favoriete band aller tijden samen.

Astrud Gilberto of Elis Regina mag zingen, aan de drums zet ik Airto Moreira. Sun Ra jamt mee op piano, en Freddie Hubbard en Artie Shaw zijn de blazers van dienst. En voor de remix vraag ik Basement Jaxx. Je ziet, ik kies jazzmuzikanten: jazz en wereldmuziek zijn de roots, vandaaruit is alles ontstaan.

Voor welke film had je graag de soundtrack gemaakt?

A scenseur pour l’échafaud van Louis Malle: een film noir uit 1958 waarvoor Miles Davis de soundtrack inspeelde. Ik heb onlangs een remix gemaakt van dat filmthema: je herkent het origineel haast niet meer. Het thema van de Pink Panther heb ik ook onder handen genomen. Een zalige klus, want ik kreeg daarvoor de originele tapes van Henry Mancini.

Plan eens je ideale culturele avondje uit.

Ik zou beginnen met een voorstelling van Rosas. Ik ben een grote fan van het dansgezelschap, maar het is al veel te lang geleden dat ik ze nog eens aan het werk zag. Daarna naar een concert van de Amerikaan John Lurie en zijn Lounge Lizards, om af te sluiten met een feestje van dj-producer Osunlade.

Stel, je krijgt een culturele talkshow op Canvas. Wie inviteer je?

Steve Buscemi is eregast. Hij kreeg al mijn muziek toegestuurd, dus ik weet dat hij me kent, ook al heb ik ‘m nooit ontmoet. Mensen uit zijn entourage, zoals Quentin Tarantino, mogen ook afkomen. En mijn andere praatgasten zouden komieken zijn: John Cleese, Tommy Cooper – indien hij nog zou leven – of Jerry Seinfeld bijvoorbeeld.

Ken je een gedicht vanbuiten?

(In aframmelmodus): ‘Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appellantur.’ Een vers van Caesar. Ik heb Latijnse gestudeerd en dit is me bijgebleven omdat ik het als strafwerk een paar keer heb mogen overschrijven. Trouwens nooit spijt gehad van mijn studierichting: zonder die background zou ik nu geen Spaanse kranten kunnen lezen.

Thijs Demeulemeester

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content