Buiten de orde

Eerste zin Ik word oud; ik ken mezelf niet.

Een oudere man zit binnen en luistert naar zijn huis. De stilte die hij hoort, snijdt hem in stukken want vroeger, toen alles nog goed ging, kon hij haar aanwezigheid horen. Nu is ze weg en geen enkele liefdesbrief kan haar teruglokken.

Een oudere man leert een veel jonger meisje kennen. Op oudejaarsavond snuift hij coke van tussen haar borsten en neemt haar mee naar huis. Ze wordt soms verward met zijn dochter, en ze verbruikt al het warm water als ze doucht maar verder zijn ze volstrekt gelukkig. Hij denkt terug aan zijn eerste vrouw, Agnete, wildebras en wereldveroveraar en moeder van zijn kind, maar ook hartstikke dood en begraven in de tuin, naast de nageboorte van haar dochter. Ooit reisden ze samen door Latijns-Amerika, nu ligt hij op de bank te lezen met zijn jonge, levende vrouw. En ook zij zal hem verlaten.

Rouw, liefdesverdriet: het is altijd herfst in de boeken van Tomas Espedal. Na het verbluffende Tussen april en september is Buiten de orde zijn tweede boek dat naar het Nederlands vertaald werd en opnieuw maakt hij een verpletterende indruk. Spaarzaam lezen en herlezen is het devies. Eén nadeel: na zoveel literaire schoonheid kan de echte wereld er plots zeer lelijk uitzien.