BRUCE (TOCH NIET ZO) ALMIGHTY – Op ‘Working On A Dream’ heeft de 59-jarige Springsteen het over De Liefde, met kleffe karamellenverzen en iets te veel banale songs tot gevolg.

Working On A Dream

rock

Sony Music

Working On A Dream is Springsteens 16e langspeler en – het akoestische Devils & Dust en het folkproject We Shall Overcome: The Seeger Sessions buiten beschouwing gelaten – zijn 3e rockplaat op rij onder auspiciën van producer Brendan O’Brien. Gingen eraan vooraf: de 9/11-plaat The Rising en het anti-Bushalbum Magic.

Maar nu het collectieve trauma genaamd 9/11 alleen nog in geschiedenisboeken bestaat en er eindelijk een niet-verstandelijk gehandicapte in het Witte Huis resideert, moest The Jersey Devil dringend op zoek naar nieuwe onderwerpen. Die zoektocht bracht hem kennelijk terug naar zijn roots als meester-verteller, want met Outlaw Pete en The Last Carnival staan er op zijn nieuwste worp twee epische vertellingen. Maar bovenal heeft Springsteen het hier over De Liefde, een thema dat hem naar ons gevoel veel minder ligt – zie ook de teleurstellende platen Tunnel of Love (’87) en Human Touch (’92).

Een oude tegeltjeswijsheid wil dat liefde blind is, en de schabouwelijke hoes waarin Working On A Dream getooid gaat, lijkt die stelling alleen maar te bevestigen. We zullen zelfs meer zeggen: blijkbaar maakt liefde ook doof, want Springsteens love songs zijn hier bijwijlen van een ontstellende banaliteit. What Love Can Do is gezapige classic rock voor senioren. Queen of the Supermarket doet met zijn aanzwellende strijkers en potsierlijke koortjes denken aan de bombastische pathos waarin Meat Loaf grossiert. En het monotoon voortjakkerende Kingdom Of Days, een ode aan zijn vrouw slash bazenpoeper Patti Scialfa, heeft dan weer te lijden onder het bedenkelijke niveau van karamellenverzen als ‘With you I don’t hear the minutes ticking by / I don’t feel the hours as they fly’.

Ook betrekkelijk middelmatig zijn This Life, dat veelbelovend op z’n Beach Boys’ begint, maar uiteindelijk een saai partijtje janglepop wordt, en de midtempoballad Life Itself, waarvoor we alleen het eufemisme ‘vulsel’ kunnen bedenken.

Durven we u daarentegen wel van harte aan te bevelen: My Lucky Day, een stomende rocker die slechts een halve toonaard van My Hometown verschilt, maar geheid tot een orgelpunt tijdens ’s mans komende tournee zal uitgroeien. En ook erg de moeite zijn het zacht wiegende en met beklijvende xylofoontoetsen gelardeerde titelnummer, de testosteronblues van Good Eye en de springerige popsong Tomorrow Never Knows, ondanks zijn titel géén cover van The Beatles, maar een fraaie akoestische ballad die niet op een plaat van Eels had misstaan.

Eén derde straf spul, één derde middelmatig materiaal en één derde vulsel: we schrikken zelf wat van onze conclusie, want een sléchte plaat is Working On A Dream zeer zeker niet. Misschien moet The Boss maar eens naar een strengere producer op zoek. En naar een beter rijmwoordenboek.

DOWNLOAD

My Lucky Day

Working On A Dream

Tomorrow Never Knows

Vincent Byloo