Geen betere remedie tegen de waan van de dag dan een diepe duik in de geschiedenis. Want ja, ooit leefden er prinsessen die dachten dat ze een glazen vleugelpiano hadden ingeslikt. Glaswaanzin. Het is een aandoening uit het verleden zoals sossenvrees er een uit het heden is. Iedere tijd kent zijn eigen angsten. Al zijn er ook evergreens onder de menselijke fobieën. Mannen met hoofddoeken en kromme messen scoren al eeuwenlang hoog op de angst-o-meter van de cultuurvolkeren. En toch, om te weten hoe waanzinnig het heden werkelijk is, is het goed turen in de glazen bol van de geschiedenis.
Laat leerlingen in plaats van data en tijdperken uit het hoofd te leren, rondhuppelen in hoepelrokken, pofbroeken, pruiken, desnoods met een ‘schaamfluit’ rond de nek of een vijgenblad voor de schaamstreek, en niemand zal nog willen weten hoe het leven is zoals het nu is, maar wel zoals het toen was. Dat van die schaamfluit heb ik ook maar van Sofie Lemaire in Bloot en speren. Blijkbaar klikte men de trompet rond de hals van ‘slechte muzikanten’. Het had het voordeel van de duidelijkheid en het maakte dure shows om kandidaten te kiezen voor het Eurosongfestival overbodig. Als dat geen prima besparingsmaatregel is. Nog goed voor de kwijnende metaalindustrie, ook! Of nog: in de jaren 1600 bonden mannen hun opstandige vrouwen een strafmasker voor waarin ze de tong van hun eega naar believen konden vastschroeven. Als deze regering echt de geschiedenis wil ingaan als de meest vrouwonvriendelijke ooit, dan zal ze toch wat straffer uit de hoek moeten komen dan ze tot nu gedaan heeft. Maar ik dwaal af.
Wat Lieven Scheire deed voor astrofysica, het universum van de nerds en de melkweg der wetenschappelijke waanzin, doet Lemaire nu voor de geschiedenis in het bijzonder: ermee dollen, grappen en grollen. Vier panelleden die een uitgebalanceerde mix vormen tussen de wisselbekers uit de voorraadkast van VIER – vorige week waren dat Jonas Geirnaert en de alomtegenwoordige Philippe Geubels – en meer onverwachte, nog fris geboende gezichten als Ruth Beeckmans of Bent Van Looy vergezellen haar goedgemutst en blij op haar wandeling door ‘7000 jaar onnozel zijn’. Aan de overkant van de halfronde tuinbank waarop zij zitten, houden de olijke snaak Pedro Elias en zijn uit algoritmes opgetrokken Wonderboy 3000 de score bij in kleurrijke staafdiagrammen. Wie wint, krijgt zijn of haar staafdiagram mee naar huis met de onberispelijk poëtische woorden: ‘Jij hebt de langste vanavond’.
Oh ja, Lemaire schaatst in Bloot en speren met blinkende ogen rakelings langs de afvalputten van het platte amusement. Natuurlijk zijn er de noodzakelijke toespelingen op vreemde seksuele standjes en voorkeuren, maar de grabbelton aan weetjes en onvoorstelbare gebeurtenissen is voldoende gevuld om het niet de hele tijd over historische kak, pis en seks te hebben.
‘Nattehaartjestelevisie’, definieerde Wonderboy 3000 Bloot en speren bij monde van de guit Elias. Het is complexloze televisie waar je al even complexloos vrolijk van wordt. En ooit, binnen een jaar of vijfhonderd, zal dit programma misschien de geschiedenis ingaan als het begin van de wederopstanding van VIER. Of is dat vanuit wetenschappelijk oogpunt volledig van de pot gerukt?
****, elke donderdag, 21.10, VIER
DOOR TINE HENS
BLOOT EN SPEREN SCHAATST RAKELINGS LANGS DE AFVALPUTTEN VAN HET PLATTE AMUSEMENT.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
