Family LIES – Eén man, drie vrouwen en heel veel verhalen over het leven zoals het is: het tweede seizoen van ‘Big Love’.

Reeks: *** Extra’s: ***

Reeks. ‘God only knows’, zingen de Beach Boys nog steeds bij het begin van het tweede seizoen van Big Love. Maar ondertussen is de Lieve Heer al lang niet meer de enige die op de hoogte is van de speciale familiale situatie van Bill Henrickson. Henrickson is namelijk een polygamist, die samen met zijn drie vrouwen in een buitenwijk van Salt Lake City woont. Het uitgebreide gezin betrekt drie rijtjeshuizen die via de tuin met elkaar verbonden zijn, zodat het voor de buitenwereld lijkt alsof Bill samenleeft met zijn (eerste) vrouw en toevallig twee ongehuwde moeders als buren heeft. Op het einde van de eerste reeks werd Barb – Bills eerste vrouw – echter uitgesloten uit de ‘Mother of the Year’-competitie vanwege haar twee bijzitters, en sindsdien ligt hun geheim op straat. Bovendien begint de vergiftigingszaak uit de eerste reeks verder uit te dijen en raakt Bill betrokken in een machtsstrijd met Roman Grant, de profeet van de United Effort Brotherhoodcommune en vader van Nicki, zijn tweede vrouw.

Ook al zijn sommige elementen gebaseerd op ware gebeurtenissen (zoals de politieraid op de commune), Big Love is zeker geen sensationele serie over het leven onder polygamisten. Er is bijvoorbeeld heel weinig naakt en/of geweld te zien, zeker naar de normen van HBO, dat de reeks produceert. De schrijvers gebruiken het bizarre uitgangspunt om (klein)menselijke verhalen te vertellen, over hoe de drie vrouwen proberen het beste te maken van hun situatie (steeds meer wordt duidelijk dat Barb niet uit overtuiging heeft ingestemd met de polygamie maar uit liefde) of over hoe de kinderen worstelen met de geheimen van hun ouders. Net als bij The Sopranos of Six Feet Under zit er dus bij Big Love onder het exotische uiterlijk een pakkende serie over la condition humaine’.

Extra’s. Drie prequels op de serie, die door HBO in de VS werden uitgezonden voor de start van seizoen 2. Je ziet achtereenvolgens hoe Nicki een postnatale depressie krijgt na de geboorte van haar eerste zoon, hoe Margene (nr 3) als babysitter haar opwachting maakt bij het gezin en hoe de drie vrouwen beslissen om naar hun drie-onder-één-dak-woning te verhuizen. Samen duren de drie filmpjes nauwelijks tien minuten, maar het zijn stuk voor stuk schoolvoorbeelden van hoe je in een zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk informatie en emotie kunt stoppen.

Stefaan Werbrouck