Een collega wist me deze week te vertellen dat ik, net als hem en enkele andere filmcritici, jouw film Frits & Freddy niet te zien krijg voor hij in de zalen komt – ‘in het belang van de film’, stond er in jouw mail aan zijn adres. Nu is het een feit dat ik mij de afgelopen maanden nogal negatief heb uitgelaten over Zot van A en Smoorverliefd, maar dat was uiteraard volkomen terecht. Die eerste is een slaafse remake van een film die sowieso al niet bijster origineel is en de tweede is het meest hallucinante staaltje AV-terreur sinds Yves Leterme in zijn living – zogezegd zelf – een videoboodschap opnam. Neen, mocht Hilde Van Mieghem niet zo ernstig genomen worden, Pieter De Crem had al lang heel Kleine-Brogel op haar afgevuurd.

Nu heb je uiteraard overschot van gelijk, als je in diezelfde mail stelt dat je niemand verantwoording schuldig bent omdat Frits & Freddy zonder subsidie is gedraaid – iets wat nog maar weinig Vlaamse producenten jou hebben voorgedaan. Maar geef toe dat het geen blijk van enig zelfvertrouwen geeft om bepaalde media de toegang tot de persvoorstelling te ontzeggen. ‘Dat is dan toch geen goed teken’, merkte mijn lief op. Tja.

Of zou het kunnen dat je nog altijd enige wrok koestert over wat mijn collega’s en ikzelf ooit over jouw vroegere films ( She Good Fighter en Dief) hebben geschreven? Alleen is dat al zolang geleden dat ik me dat niet echt kan voorstellen. Meer nog: ik kan mij de films niet eens meer voorstellen. Ik herinner me enkel nog een vrijscène uit She Good Fighter waarin een zekere Sofie Winters achtereenvolgens ‘ ik wil vrijen‘, ‘ oei, oei, het slurfke is precies al wakker‘ en ‘ mmm, marsepeinsmaak, die zijn keilekker‘ proclameert. Classic.

Maar misschien klink ik nu alweer te cynisch, en heeft een van je vroegere medewerksters gelijk, wanneer ze op mijn Facebook schrijft dat ik mijn energie beter zou gebruiken ‘OM ONZE NATIONALE FILMS TE VERDEDIGEN IN PLAATS VAN BIJ DE AMERIKANEN TE GAAN WENEN VOOR EEN 7 MIN’ GROEPSINTERVIEW MET EEN ONBEKENDE AKTEUR’. De kapitalen doen vermoeden dat haar reactie in eenzelfde hysterische bui is geschreven als waarin Hilde Van Mieghem verkeerde toen ze Smoorverliefd op papier zette – een mengeling van ontoerekeningsvatbaarheid, grove zelfoverschatting en een chronisch onvermogen om op een subtiele manier de aandacht te trekken.

Wat later klinkt het nog: ‘ALLEI MENSEN EEN BEETJE FIERHEID!!!!’ Maar het idee om een film goed te vinden omdat hij Vlaams is, daar pas ik dan toch liever voor. Wat niet wil zeggen dat ik het afgelopen jaar geen fijne Vlaamse films heb gezien, zoals Turquaze en Adem. Heel misschien had ik zelfs die van jou gesmaakt. Maar ik begrijp dat je het risico niet kon lopen – in het belang van de film.

Met vriendelijke groeten,

BEN VAN ALBOOM

Koestert u dan nog enige wrok over onze recensies van ‘Dief’ en ‘She Good Fighter’?