Bent Van Looy (33) is de frontman van Das Pop en gediplomeerd schilder. En neen, het is nog niet duidelijk wanneer hun derde plaat – ondertussen zowat de langst verwachte sinds Guns N’ Roses’ ‘Chinese Democracy’ – nu precies zal verschijnen.

Ik vermoed dat ik al duizenden zelfportretten heb getekend. Er zijn weinig dagen dat ik geen tekening maak, het is een vorm van ontspanning voor mij. En een zelfportret is het makkelijkste genre: je zet je voor een spiegel en je kunt eraan beginnen. Het is ook een heel meditatief genre – heel interessant voor een schilder. Nu ja, als ik erover nadenk, is alles wat je tekent een soort zelfportret. Het lijkt me onmogelijk om een portret van iemand anders te schilderen zonder er minstens twintig procent van jezelf in te steken.

Wat dit over mij vertelt? Ik weet niet of dit iets over mij moet vertellen. Ik denk dat dit in de eerste plaats een onderzoek van mijn spiegelbeeld is: ik heb mijn gezicht verticaal uitgerekt om te kijken wat het effect was. Plus: ik denk niet dat het de taak van de kunstenaar is om zijn werk te analyseren. Dat laat ik liever aan jullie over. Maar het portret geeft wel een beeld van mijn werk. Redelijk snel en direct – ik zit niet maanden op een schilderij te pingelen. Vrij realistisch ook – ik baseer me meestal op beelden uit kranten of boeken. Donker. Alles wat ik doe heeft wel een duistere kant, al is die meestal in een ogenschijnlijke feestverpakking gewikkeld. Zelfs bij Das Pop zit onder de laag pop een tekstueel donker kantje. Voorbeelden? Neen, die moet je zelf maar zoeken.

Kiezen tussen muziek maken en schilderen is altijd een zwaar conflict geweest. Ik heb me lang schuldig gevoeld tegenover het ene medium als ik meer tijd aan het andere besteedde. Ondertussen heb ik er vrede mee. Nu ik jong ben, kan ik me maar beter op de muziek storten, is mijn logica. Dat doe je best niet als je 54 bent, terwijl je je wel op elke leeftijd weer op het schilderen kunt smijten. Het is ook niet dat ik met de schilderkunst gestopt ben. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld bezig aan een reeks abstracte schilderijen op basis van verknipte fragmenten van Mickey Mouse – een van mijn favoriete personages om te tekenen – en Bugs Bunny. Je hebt geen idee wat je precies ziet, maar toch herken je er onmiddellijk die oervormen in. Op termijn zal ik daar wel mee naar buiten komen: mijn schilderambitie is nog niet verdwenen.

Dit portret is getekend bij mij thuis in Parijs, trouwens. Nu ja, ik heb niet echt een thuis meer. Ik woon in Parijs, maar ga voor Das Pop nog altijd veel naar Gent. En vorig jaar heb ik acht maanden in Londen gewoond. Maar zo heb ik het graag. Ik kom net terug van het Filmfestival van Cannes, waar ik op een dakterras voor Pedro Almodóvar gespeeld heb, en overmorgen vertrek ik naar Berlijn om plaatjes te draaien. Geen thuis hebben is voor mij de ideale situatie.

GEERT ZAGERS