FILET PUR. Met ‘FRENCH BAZAAR’ verklaart arno opnieuw zijn devotie aan de franse taal, en zijn afkeer van uiterlijkheden.

FRENCH BAZAAR

(DELABEL/VIRGIN)

In concert: 25/10 Koninklijk Circus, Brussel en 27/10 Ancienne Belgique, Brussel.

Arno ****

Eindelijk. Arno heeft een vervolg op A La Française gemaakt. French Bazaar is opnieuw een plaat die volledig aan de Franse taal is gewijd en zich behaaglijk in een eenheid van sfeer hult. Alle macht aan de eenvoud en de melodie, dat was het principe waarmee Arno de studio in trok. Dat hij zelf de productie in handen zou nemen, leek na het geslaagde avontuur op Lime & Coconut van broeder Roland niet meer dan logisch.

Als een nar geeft de West-Vlaamse Brusselaar commentaar op een goddeloze maatschappij op drift, waarin mensen zich blindstaren op uiterlijkheden. In Chanteur De Charme bijvoorbeeld, steekt Hintjens de draak met mannen die de jeune premier willen blijven uithangen. Alsof hij daarmee het thema van het album nog eens extra wilde onderlijnen, besloot Arno bovendien geen dure plaat te maken. Het is een bazaar geworden van simpele liedjes. Daarin vormen piano en keyboards dé muzikale peiler, zowel in ingetogen chansons als La Vie Est Une Partouze, Lili en het door Stef Kamil Carlens aangereikte Vide als in de swingende rockers Chic Et Pas Cher en Françoise. De gitaren hebben zeker een niet te onderschatten functie in Chanteur De Charme, Femme Riche, 40 Ans en Bonbons, maar ze vervullen die taak opvallend subtiel en gaan nooit gierend uit de bocht.

Arno serveert deze keer filet pur in plaats van gehakt. Het pad dat de Lonesome Zorro het voorbije decennium hardnekkig volgde, dat van de richtingloze mikmak van stijlen, heeft hij gelukkig verlaten. De enige buitensporigheden op deze nieuwe cd zijn de met oosterse geluiden versierde trancerock van In Love Avec Un DJ en het door een dreun, een slidegitaar en een zeemanskoor in tweeën gescheurd La Fête.

Naast het kwalitatieve eigen materiaal bewijst Arno nog eens zijn kracht als vertolker – denk maar aan The Rolling Stones’ Mother’s Little Helper op het vorige album Arno Charles Ernest. Hij kan om het even welk nummer moeiteloos zijn unieke idioom in sleuren. Uitgepuurd zijn de interpretaties van Sarah (Georges Moustaki) en Voir Un Ami Pleurer (Jacques Brel), waarin de spanning zorgvuldig wordt opgebouwd. Werkelijk fenomenaal is de bonustrack Knowing Me Knowing You. De kleverige stroop die Abba zo onverteerbaar maakte, schraapt le beau eraf met een onderwaterversie, gedirigeerd door een roestig orgel. Even rauw én atmosferisch is Back Door Man van bluesman Willie Dixon. Een tour de force, net zoals de rest van French Bazaar. Peter Van Dyck

Peter Van Dyck