Meer dan één topregisseur verkocht zijn ziel aan de reclameduivel – niet altijd met even commercieel resultaat. Een selectie uit het beste en bizarste.

*Jean-Luc Godard Closed Jeans

Een dame zit op een zetel en bekijkt een boek. Beelden van beroemde schilderijen. Op de klankband weerklinkt een vrouwenstem die steeds opnieuw ‘non’ zegt. De dame kijkt richting camera die plotseling uitzoomt. Nog meer shots van befaamde schilderijen. Het woord ‘non’ blijft herhaald worden, maar nu ook door een mannenstem. Plots verschijnt een foto van een vrouwenlichaam, gehuld in jeans. De mannenstem roept ‘oui!’

Typisch Godard om van zijn reclamefilmpje voor Closed Jeans van Marithé François Girbaud een geheel eigenzinnig en compleet onbruikbaar – het eindresultaat werd dan ook geweigerd – curiosum te maken. Op een kleine 20 seconden dingen als de machtsverhoudingen tussen man en vrouw, het Amerikaanse imperialisme en de opmars van de beeldcultuur aankaarten: faut le faire!

*David Lynch Playstation 2

Het geluid van een sirene. Een donkere gang. Een man in een maatpak. Steekvlammen komen uit de muren. De man wandelt vooruit en kijkt rond. Hij ziet een vrouw in de lucht zweven. Zijn evenbeeld steekt zijn duim omhoog. Door een megafoon klinken vervormde stemmen. De gang wordt gevuld met rook. De man ziet drie figuren op een sofa zitten: zijn evenbeeld, een mummieachtig personage en een maatpak waarop een eendenkop bevestigd is. Dat laatste individu zegt: ‘Welcome to the third place.’

Lynch heeft overduidelijk zijn stempel gedrukt op deze hallucinante en surrealistische spot voor de Playstation 2-spelconsole. De rook roept herinneringen op aan de industriële nachtmerriebeelden uit Eraserhead of The Elephant Man en de protagonist lijkt wel het jongere broertje van special agent Dale Cooper uit Twin Peaks.

*Terry Gilliam Nike

Een shot van een roestig tankerschip. De poorten van het ruim gaan open. ‘Hidden from the world,’ zegt een zware stem, ’24 elite players hold a secret tournament.’ Opvliegend Frans voetbalicoon Eric Cantona fungeert als scheidsrechter. Junkie XL’s remix van Elvis Presleys A Little Less Conversation knalt door de luidsprekers. En wereldsterren als Ronaldo, Thierry Henry, Roberto Carlos en Luis Figo bekampen elkaar in een roestige kooi. De verliezers? Die moeten van het dek springen!

Gilliam heeft zich kostelijk geamuseerd tijdens het draaien van dit drie minuten durende reclamefilmpje voor Nike. Samen met zijn vaste cameraman Nicola Pecorini draaide de niet altijd even onfortuinlijke cineast twee weken in Londen en Rome. Het resultaat laat andermaal zien hoe de ex-Python een van de weinige regisseurs is die de balans tussen inhoud en visueel vernuft perfect weet te vinden.

*Wong Kar-wai Motorola

Een jongedame zit in een klein kamertje tevergeefs naar iemand te bellen. Een versneld beeld van een man die onverstoorbaar zit te eten. Een vertraagd shot van de dame in het kamertje. Ze kijkt naar de muur en speelt met haar kapsel. Ze legt zich neer op haar bed en sluit de ogen. De man speelt op een flipperkast. De vrouw wil iets zeggen. Hij wijst haar af. Zij drukt zichzelf tegen een betonnen muur. Ze legt haar hoofd op zijn schouder, maar hij reageert niet.

Wong Kar-wais reclamespot voor gsm-fabrikant Motorola past perfect binnen zijn cyclus over nostalgische liefde en onbeantwoorde gevoelens. Het melancholische nummertje op de klankband zou op de soundtrack van In the Mood For Love kunnen staan. De adembenemende fotografie is andermaal van Christopher Doyle. En popzangeresje-actrice Faye Wong duikt ook op in 2046.

*Akira Kurosawa Suntory

Een filmcrew staat op de voorgrond, een troep soldaten te paard op de achtergrond. Een begeleidende stem introduceert Francis Ford Coppola, de maker van Apocalypse Now, en Akira Kurosawa, die hier Kagemusha aan het regisseren is. Enkele magistrale shots uit de film volgen. Daarna bekijken de twee mannen hun productieplannen en drinken ze een glas Suntory Reserve-whisky. De stem vertelt dat er geen hechtere vriendschap bestaat dan tussen de twee heren in kwestie. Het duo schudt elkaar nogal geforceerd de hand.

Van Kurosawa’s indrukwekkende regiestijl valt nergens iets te bespeuren in deze krakkemikkige reclamespot. Het wordt echter wel duidelijk waar Sofia Coppola het idee vandaan haalde om van de protagonist uit Lost in Translation een aan lagerwal geraakte acteur te maken die meespeelt in Suntory-advertentiefilmpjes om aan de kost te komen. (S.T.)

(S.T.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content