Amazing Grace

In 1972 keerde souldiva Aretha Franklin terug naar haar religieuze roots. Daarvoor trok ze naar een kerk in LA om er gospelnummers op te nemen. Naast haar best verkopende album aller tijden leverden die Amazing Grace-sessies ook deze bijzondere registratie van wijlen Sydney Pollack op. Zijn concertfilm raakte echter nooit af omdat de cineast van Three Days of the Condor, Tootsie en andere klassiekers schijnbaar de synchronisatie niet goed kreeg. Waarschijnlijker is dat hij de intensiteit van Franklins livesessies had onderschat en geen deftig resultaat kon destilleren uit zijn korrelige, vaak onscherpe beelden die van hot naar her schieten: van een wenende dominee naar een klappende Keith Richards, van een ingetogen queen of soul naar een bezeten fan. Vandaag versterkt Pollacks onmacht net de overweldigende kracht van Franklins songs.