'9/11? IK WEET VAN NIKS!'

15-08-2006, 22:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 22:13

Behalve zijn boodschap van wereldvrede brengt Michael Franti in Kiewit songs uit zijn nieuwe plaat ‘Yell Fire!’, die – u raadt het – over wereldvrede gaat.

Michael Franti lijkt wel een steeds weerkerende afspraak met de geschiedenis te hebben. Niet alleen trok hij verleden jaar naar de brandhaarden Israël, Palestina en Irak; in ’89 toerde Franti door Oost-Duitsland luttele maanden voor de Muur naar beneden kwam en in 1999 en 2000 organiseerde hij een festival op…

Michael Franti:…11 september, ik weet het. Maar ik heb er niks mee te maken, dat zweer ik je. (lacht) Toen ik in ’89 door Oost-Duitsland trok, koesterden de mensen er hoogstens de hoop dat de Muur over zo’n 30 jaar zou vallen. Tegen alle verwachtingen in kwam hij een paar maanden later al naar beneden. Het besef dat de dingen soms sneller kunnen veranderen dan je denkt, houdt me gaande. Kijk naar Noord-Ierland: same thing. En ik hoop hetzelfde voor het Midden-Oosten.

Onlangs speelde je op nóg een historische plaats: Folsom Prison.

Franti: Een grote eer. Niet alleen omdat de gevangenen me zélf uitgenodigd hadden, maar natuurlijk ook omdat ik er in de voetsporen trad van de grote Johnny Cash. Met hem heb ik me altijd verbonden gevoeld, want we hebben het altijd opgenomen voor ’the poor and the beaten down’. Binnenkort komen er trouwens een cd en een dvd uit van dat optreden.

Kingston zou je ook een legendarische plek kunnen noemen. Maar is de studio van de ‘Riddim Twins’ Sly & Robbie, waar je ‘Yell Fire!’ hebt opgenomen, niet verworden tot een commerciële reggaefabriek?

Franti: Ze hebben inderdaad al met Jan en alleman samengewerkt, maar ik vond Kingston nog steeds een inspirerende plek om muziek te maken. Ik heb Sly & Robbie verteld dat ik zo goed als live wilde opnemen en dat kun je goed horen aan het resultaat. Vóór ik naar het Midden-Oosten vertrok, had ik allerlei songs geschreven over oorlog. Eenmaal daar aangekomen besefte ik echter dat mensen die met oorlog moeten leven net niét zitten te wachten op droeve oorlogsliedjes. Ze willen opbeurende deuntjes horen en die gedachte heb ik doorgetrokken naar het album dat ik heb gemaakt.