4 x Pink Screens

Het Brusselse filmfestival Pink Screens selecteert naar goede gewoonte voor u de betere queer cinema. Vier tips, inclusief een woke Skippy the Bush Kangaroo en een roadmovie langs de Belgische kust.

Terror Nullius

De asielzoekers uit Lucky Miles die worden ontvangen door Russell Crowes skinhead uit Romper Stomper, Mad Max die Charlize Theron, Olivia Newton-John en Nicole Kidman op zijn dak krijgt en Skippy the Bush Kangaroo die een betoog tegen kolonialisme afsteekt: Terror Nullius herschrijft de Australische filmgeschiedenis. Het zussenduo Soda_Jerk uit Sydney verknipte meer dan honderdvijftig televisieprogramma’s, films en nieuwsuitzendingen en creëerde zo hun eigen inclusieve wereld waarin minderheden het voor het zeggen hebben en de bange witte man aan het kortste eind trekt. Een politieke wraakfabel op maat van de YouTube-generatie.

Lola vers la mer

Drie jaar geleden toonde de jonge Brusselse regisseur Laurent Micheli het grillige seksleven van zijn stads- en leeftijdsgenoten met de awardwinnende indieprent Even Lovers Get the Blues. Deze keer vertelt hij het verhaal van Lola (gespeeld door transactrice Mya Bollaers), een jonge transvrouw die de laatste wens van haar overleden moeder probeert in te vullen door met haar vervreemde vader ( La pianiste-acteur Benoît Magimel) de Belgische kust af te reizen. Een roadmovie zoals u die nog niet vaak zag.

Matthias et Maxime

Ook de nieuwe Xavier Dolan krijgt een plek op de affiche. In zijn achtste (!) langspeler neemt de nog steeds maar dertigjarige Canadese acteur-regisseur zelf de rol van Maxime op zich, een jongeman die voor een kortfilm wordt gevraagd zijn jeugdvriend Matthias te kussen. Een kus die meer betekenis krijgt dan verwacht en beide heren confronteert met hun seksuele verlangens en verdrongen jeugdherinneringen. Dolan liet intussen weten dat hij zich de komende jaren meer wil toeleggen op zijn acteercarrière, dus wie weet hoe lang we moeten wachten op een opvolger. Drie jaar of zo.

Socrates

Niet de filosoof, wel een vijftienjarige jongen uit São Paulo die het in zijn eentje moet zien te redden na de plotse dood van zijn moeder en daarbij wordt belemmerd door armoede, eenzaamheid en homofobie. Het langspeeldebuut van de Braziliaan Alexandre Moratto was meteen goed voor internationale lof en verschillende filmprijzen. Niet slecht voor een film die met een budget van amper twintigduizend dollar én een groep onervaren kansarme jongeren (in samenwerking met Unicef) in elkaar werd geknutseld.