3 vragen aan Thomas Heerma van Voss

© Willemieke Kars / GF

1 Vincents uitgever wil veel liever een persoonlijk verhaal over ziekte dan vrijblijvende literatuur, want dat verkoopt beter. Hoe archetypisch is die man voor de huidige uitgeverswereld?

Thomas Heerma van Voss: Die uitgever is niet op een reële figuur gebaseerd en alles wat hij zegt, is fictie – laat dat duidelijk zijn. Anderzijds is dat ook weer niet helemaal uit de lucht gegrepen: ik hoor vaak verhalen over schrijvers die trots met het manuscript van een verhalenbundel hun uitgeverij binnenstappen en daar te horen krijgen dat ze beter een van de verhalen kunnen uitwerken tot iets groters, persoonlijkers en emotionelers. Je kunt daar kritisch over zijn, je kunt vragen stellen bij wat er vandaag zoal uitgegeven wordt, maar de boekenwereld is natuurlijk gewoon een krimpende business en uitgeverijen doen nu eenmaal hun best om te blijven bestaan.

2 De uitgever heeft het ook niet zo begrepen op de jongere generatie schrijvers, die het vooral over zichzelf hebben en hun hoofd niet uit komen. Een beetje jouw generatie toch?

Heerma van Voss: In artikels die proberen te duiden wat typisch is voor de jongste generatie auteurs komt dat inderdaad vaak naar voren: dat ze heel cerebraal schrijven, vooral met zichzelf bezig zijn, niets te vertellen hebben. Soms word ik tot die generatie gerekend, andere keren weer niet. Zelf houd ik wel van een plot – ik mis dat ook soms in boeken en kan de kritiek op dat cerebrale wel volgen – maar zoals zo vaak ligt het eraan hoe het beschreven wordt: sommige auteurs schrijven prachtige essayistische boeken, andere niet. Dat onderwerp speelt in mijn boek vooral een rol vanwege de aandoening van mijn hoofdpersonage. Vincent is de speelbal van zijn lichaam, dat hem duidelijk toont hoe afhankelijk hij is. Dat lichaam verhindert hem zijn beste werk te schrijven, beseft hij.

3 Vincent is ook wat teleurgesteld in het schrijverschap. Je schrijft een boek, een tweede en uiteindelijk een derde, en dat is het. Heb je dat gevoel ook?

Heerma van Voss: Niet echt. Ik ben op heel jonge leeftijd in de literatuur gerold, min of meer per toeval. Ik schreef een lang verhaal en dat werd meteen gepubliceerd. Verwachtingen had ik eigenlijk niet. Het is natuurlijk wel zo dat schrijvers niet langer het maatschappelijke aanzien hebben van in de jaren tachtig of negentig, maar Vincents somberte is me tot nu toe geheel bespaard gebleven.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content