Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

‘Bette Davis Eyes’, dat in de zomer van ’81 negen weken lang op nummer één stond, was een van de schaarse lichtpuntjes in the decade that taste forgot.

De lippen van Scarlett Johansson, het benenwerk van Monica Bellucci, de derrière van Penélope Cruz, het decolleté van Marilyn Monroe, de poes van Sharon Stone: Hollywoodactrices en hun lichamelijke attributen hebben amateurpoëten wel vaker tot puberale rijmelarij bewogen. Maar niemand heeft er ooit zoveel succes mee geoogst als Kim Carnes in 1981. Haar ode aan de piepers van Bette Davis vertoefde tijdens de zomermaanden negen weken lang aan de top van de Amerikaanse hitlijsten en moest in verkoopcijfers dat jaar enkel onderdoen voor Physicalvan Olivia Newton-John.

Daarmee deed Carnes het stukken beter dan Jackie DeShannon, de originele uitvoerster die in ’74 geen al te hoge ogen gooide met haar versie van Bette Davis Eyes. De reprise van zeven jaar later had dan ook twee buitengewone troeven: de hese astmastem van Carnes – die ze naar eigen zeggen heeft overgehouden aan een leven in rokerige nachtclubs – en een atmosferische, door keyboardklanken gedomineerde sound die toentertijd helemaal en vogue was. 1981 was immers het jaar waarin de synthpop van Ultravox, Human League en OMD welig tierde, Phil Collins zomaar ongestraft zijn eerste soloplaat mocht uitbrengen en de zichzelf voor een Italiaan uitgevende Australiër Joe Dolce puissant rijk werd met Shaddap You Face.

Maar 1981 was ook een gewelddadig jaar. Metallica, Mötley Crüe en Slayer zagen het levenslicht, zowel Ronald Reagan als Johannes Paulus II werden – zonder succes – neergeschoten, Mark David Chapman kreeg levenslang voor de moord op John Lennon en Peter Sutcliffe, beter bekend als de Yorkshire Ripper, werd veroordeeld voor de afslachting van dertien vrouwen in het noorden van Engeland.

Voor Bette Davis was het eindelijk nog eens een voorspoedig jaar. Zij was enkele decennia na haar roemruchte filmcarrière een schim van zichzelf geworden: een verbitterde has-been waarvan zelfs filmkenners zich node herinnerden dat ze ooit naast de rol van Scarlett O’Hara in Gone With The Wind had gegrepen en dat ze in de boulevardpers vaak in de clinch ging met aartsrivale Joan Crawford. ‘I wouldn’t piss on her if she was on fire’, zei Davis ooit over Crawford. En ook: ‘Ze heeft met iedere mannelijke ster bij MGM geslapen, behalve met Lassie.’ Maar in ’81 had la Davis geen oneliners nodig om de pers te halen, daar zorgde Kim Carnes wel voor. Davis bedankte haar in een persoonlijke brief, Carnes retourneerde die geste door Davis op haar beurt de gouden en platina platen te schenken die ze aan haar hit had overgehouden.

Mistaken Identity, de langspeler waarop Bette Davis Eyes terechtkwam, zou in totaal immers zo’n acht miljoen keer over de toonbank gaan. En daar bleef het niet bij, want de zomerhit van Kim Carnes werd sindsdien zo’n triljoen keer gesampeld, onlangs nog in Mylo’s In My Arms. Voor parodieën bleek Bette Davis Eyes ook bijzonder geschikt. Shirley Stockewell maakte er ooit Lizzy Taylor Thighs van en ene Bruce ‘Babyman’ Baum verbasterde het nummer tot Marty Feldman’s Eyes. Marc Reynebeau laat weten niet op een Nederlandstalige versie te zitten wachten.

Super Sounds of the Summer! Twee maanden lang diepte Focus Knack wekelijks een zomerhit op uit de annalen van de muziekgeschiedenis. Dit was de laatste aflevering – kunt u ook dààr nostalgisch over beginnen worden.

Vincent Byloo

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content