Fijn zo, de vele menselijke fouten en onbedoelde achtergrondgeluiden op de platen van The Beatles – de fetisj van elke fan – zijn op de Remasters netjes behouden. Koptelefoon op voor de meest memorabele errata.

1. Please Please Me [1: 27]

Een verkeerde strofe gezongen? So what! Macca zingt op de achtergrond ‘I know you never even try, girl’ terwijl Lennon verkeerdelijk ‘Why do you never even try, girl’ zingt.

2. I’ll Get You [1: 13]

Op de B-kant van She Loves You flikken ze het weer. Lennon zingt ‘You’re gonna change your mind’, McCartney houdt het op ‘I’m gonna make you mine’.

3. I Feel Fine [0: 05]

De openingsseconden van dit nummer behoren tot de meest legendarische uit de muziekgeschiedenis: I Feel Fine is de eerste single waarop feedback te horen is. Staat er op de achtergrond toch wel iemand te hoesten zeker!

4. Day Tripper [1: 50 & 2: 33]

Een nummer waarbij iedereen spontaan de riff meefluit. En precies daarom heeft niemand ooit gemerkt dat die riff tot twee keer toe een halve seconde wegvalt. Het gevolg van haastig mixwerk.

5. What Goes On [0: 09]

Een compositie van Lennon & McCartney die aan Ringo gegeven werd. Voor Macca was het allemaal goed: hij roept na de eerste zin heel luid: ‘Yip!’

6. Taxman [0: 04]

Bestonden er in de sixties nog geen keelpastilles? Terwijl George Harrison aftelt tot de gitaar invalt, kucht iemand achter hem zwaar in de microfoon.

7. Eleanor Rigby [0: 14]

In het refrein – ‘I look at all the lonely people’ – komt McCartneys stem door beide kanalen, tijdens de strofes alleen door het rechterkanaal – wat overigens de bedoeling was. Alleen horen we Macca’s stem in de eerste strofe erg verwarrend een halve seconde lang tóch in beide kanalen.

8. A Day In The Life [2: 18 & 4: 51]

Een complex nummer. En dus telde McCartney hardop de maten voor zijn brugje, waarvan we er één – ‘One’ – onbedoeld te horen krijgen. Terwijl op het einde de laatste noot van het symfonisch orkest uitsterft, schuift iemand met een stoel. Een ander bijt hem ironisch genoeg een nog veel luider ‘Shht’ toe.

9. Happiness Is a Warm Gun [0: 57]

Haastig mixwerk, deel twee. In het instrumentale gedeelte van de song krijgen we abusievelijk een flard te horen uit een vocal take van Lennon die daar duidelijk niet thuishoort.

10. While My Guitar Gently Weeps [0: 50]

Is het een wekker? Het alarm van een horloge? De deurbel van Abbey Road? In ieder geval weerklinken er drie hevige elektronische bleeps.

11. Don’t Pass Me By [1: 48]

Ringo jennen, deel twee. Mag hij eens één van zijn eigen composities zingen, keilt er iemand halverwege het nummer een dienblad tegen de grond.

12. Long Long Long [2: 31]

Een gelukkig toeval: terwijl McCartney een lage noot speelt op zijn orgel, besluit de fles wijn op zijn versterker harmonisch mee te trillen. Voor de oenologen: het betreft een fles Blue Nun.

13. Hey Jude [2: 57]

Dat Lennon ten tijde van Hey Jude al lang niet meer met zijn hoofd bij The Beatles zat, wordt hier treffend geïllustreerd. Vlak voor de meezingfinale speelt hij een foute noot en horen we hem hardop ‘Fuckin’ hell!’ roepen. Vinden we van die hele verdomde song eigenlijk ook!

(V.B.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content