10 Jordskott – seizoen 2

In Jordskott eist de natuur op wat haar ontnomen werd. Zo ook in seizoen twee. Al doet de ecologisch verantwoorde folklorethriller nu tevens de asfaltvlaktes en appartementsblokken van een grauw Stockholm aan.

Buiten de lijntjes kleurende agente wordt door de dood van CEO-papa teruggezogen naar geboortedorp. Heftig verleden steekt de kop op, zeker als jongetje foetsie blijkt. Agente linkt zaak aan die van haar eigen, acht jaar geleden verdwenen dochter en denkt haar terug te zien. Schimmig Scandinavisch dorpsvolk lijkt iets te verbergen. Meer kinderen verdwijnen spoorloos. Intrige. Het eerste seizoen van de Zweedse succesreeks – een vijftiental procent van ’s lands bevolking volgde de reeks op de voet en ook internationaal werd de serie zeer gesmaakt – leek op papier de zoveelste pikzwarte, ijzingwekkende krimi uit het Noorden.

Dat was Jordskott geenszins. Henrik Björn, aan wiens hoofd de serie ontsproot, wilde een verfrissende kijk bieden op het nordic-noirgenre. Daarin is hij geslaagd. Hij putte inspiratie uit films als Pan’s Labyrinth en de boswandelingen die hij als kind met zijn oma maakte. Hier bij ons kent vrijwel iedereen de Scandinavische folklore, maar ze is nooit deftig in beeld gebracht, dacht de toenmalige debutant. Vandaar: hij liet enkele diep in de Zweedse wouden hokkende dorpelingen met een parasiet geïnfecteerd raken. Er was een tiener met telekinetische gaven. U zag bosmonsters hun eigen staart afhakken, de mensenwereld infiltreren en ervoor zorgen dat sommigen letterlijk wortel schoten. Geen wonder dat hoofdrolspeelster Moa Gammel – die voor de serie nog snel haar rijbewijs moest halen – tijdens de draaiperiode last had van slapeloosheid.

Twee jaar na de gebeurtenissen in seizoen 1 loopt u haar personage, politieonderhandelaar Eva Thörnblad, opnieuw tegen het lijf, dit keer in de Zweedse hoofdstad. Daar huist ze in een woonst naast die van haar moeder. De demonen die haar bestookten heeft ze onderdrukt, maar nog niet van zich afgeschud. En uiteraard komen ze weer bovendrijven. Uit een ijsmeer. In de vorm van een tongloze vis-zombie-mummie-Raspoetin-hybride. Er gebeurt ook iets met mensensmokkel, een rist verdachte zelfmoorden en een personage dat met dieren kan praten.

Hoewel seizoen twee door de stedelijke setting een grauwere sfeer ademt, blijven het ecologische grondthema en het bos dat Thörnblads geboortedorpje omringt aanwezig. Henrik Björn zegt dat hij Jordskott – soms over the top, maar geen monsterreeks – op het ‘kruispunt van mythe en realiteit’ wil houden. ‘Dat enge, wonderlijke gevoel dat je overvalt als je alleen in een bos wandelt en plots een aanwezigheid voelt, het gevoel van enkel een gast te zijn en bekeken te worden: daar gaat het mij om.’