De fragiele melancholie van Staging Silence op Contour on Tour

Bloedstollend of geestig is iets helemaal anders, maar oerdegelijk zijn ze wel, quoi: Vlaamse video’s in het Vlaams Parlement.

Het piekmoment van de video Staging Silence steekt een paar minuten voor het einde de kop op. Een los in de wand gedraaide gloeilamp wordt, aangebracht boven een klein podium, een verblindende zon. Dag wordt nacht, en zo verandert ook de zon in een zilveren maan. Nadat de lamp is weggehaald, wordt de setting een zee waarop een cruiseschip voorbijkomt. Met behulp van wat kunstgrepen wordt de zee een wachtzaal, de wachtzaal een ziekenhuis en het ziekenhuis een bosje met kale boompjes. Daar voegt Hans Op De Beeck een glinsterend beekje aan toe, en na nog een dramatische nevelsliert valt opnieuw de nacht: einde. Transformatie is het kernwoord in een video waarin Op De Beeck tweeëntwintig minuten lang steeds wisselende settings presenteert. Twee handen verplaatsen de maquettes met mini-meubeltjes en rollen op gezette tijden nieuwe vloeren uit. Dat doen ze met zoveel zorg en zin voor detail dat Staging Silence ook behoorlijk wat zen uitstraalt. In een van politiek en macht doordrongen context als het Vlaams Parlement vonden we dat uitermate geschikt, al kun je ook moeilijk voorbij aan de verrassende visuele poëzie van het werk.

In het voor expo’s bestemde deel van de lokettenzaal werd een spatieuze black box neergezet. Via een gangetje betreed je diverse compartimenten voor matuur videowerk van eigen bodem. Zo zie je naast Staging Silence ook het grafisch overtuigende Building van Anouk De Clercq, de sociaal bevragende diptiek The Good Life van Katleen Vermeir en Ronny Heiremans, en het surrealistische Weight of de eerste film van Michaël Borremans. We misten wat rebellie of een weloverwogen streepje humor, maar afgezien daarvan heeft Contour On Tour enkel oer- en oerdegelijk videowerk in de aanbieding. Eén bijdrage uitkiezen was deze keer haast onmogelijk, maar aan de fragiele melancholie van Staging Silence viel toch moeilijk te ontkomen.

Els Fiers