Hoe zou het nog zijn met… Pam Grier?

Quentin Tarantino bombardeerde Pam Grier tot het sterrendom door haar de hoofdrol te geven in zijn film ‘Jackie Brown’. Maar hoe zou het vandaag nog zijn met deze straffe actrice?

Quentin Tarantino bombardeerde Pam Grier tot het sterrendom door haar de hoofdrol te geven in zijn film ‘Jackie Brown’. Maar hoe zou het vandaag nog zijn met deze straffe actrice?

Pam Grier (63) is in de geschiedenisboeken terug te vinden bij de categorie van de zeer straffe actrices. Doorheen haar carrière, met uitzondering van de laatste jaren, werd Pam steeds gecast als een personage waarmee niet te sollen viel. Een verpleegster uit op wraak op enkele drugdealers in Jack Hill’s Coffy (1973) of als gevangene in een onleefbare gevangenis in The Big Doll House (1971). Het moet iets in de uitstraling van Pam geweest zijn dat ervoor zorgde dat ze steeds als ‘bitch’ in een film ten tonele verscheen. Maar het is door de grote Amerikaanse regisseur Quentin Tarantino dat Pam Grier zal herinnerd worden als een van de meest ‘harde tantes’ uit de filmgeschiedenis.

De carrière van Pam Grier begint in 1967 in Los Angeles wanneer ze ontdekt wordt door regisseur Jack Hill, die haar een rol geeft in zijn twee gevangenisfilms ‘The Big Doll House’ (1971) en ‘The Big Bird Cage’ (1972). Stilaan rolt Grier in het genre van de ‘blaxploitation’ films. Dat zijn films met enkel donkerkleurige acteurs en met een donker thema (veel seks en geweld). In de jaren zeventig was dit een behoorlijk populair genre. Grier werd steevast gecast als franke, assertieve vrouw in een wereld van drugs en geweld. Ze was een van de eerste Afro-Amerikaanse vrouwen met een hoofdrol in een actiefilm, waar de main characters in een ‘blaxploitation’film vaak mannen waren. Haar bekendste film uit dit genre is ongetwijfeld ‘Foxy Brown’ (1964), een film die later Quentin Tarantino ook zal inspireren.

In de jaren tachtig verdwijnt Grier uit beeld, wanneer ook de ‘blaxploitation’ films aan populariteit inboeten. Ze krijgt rollen in enkele kleinere producties, zoals ‘Above the law (1988) aangeboden. Maar dit is stilte voor de storm want in 1997 wordt Grier als een raket afschoten naar het sterrendom. In dat jaar speelt Grier de rol van Jackie Brown in de gelijknamige prent van de Amerikaanse regisseur Quentin Tarantino. Voor zijn derde succesvolle film, na ‘Reservoir Dogs’ (1992) en ‘Pulp Fiction’ (1994), liet Tarantino zich inspireren door de ‘blaxploitation’ films en meer bepaald door ‘Foxy Brown’ uit 1984. Hoewel Jackie Brown een adaptatie is van het boek ‘Rum Punch’ van de Amerikaanse schrijver Elmore Leonard, kan er geen twijfel over bestaan dat Tarantino de mosterd ook haalde uit de blaxploitation films uit de jaren zeventig. De regisseur wou dat Pam Grier, met veel ervaring in dat genre van films, de rol van Jackie Brown op zich nam. Eerder had Grier auditie gedaan voor de rol van Jody in ‘Pulp Fiction’, maar Tarantino vond het ongeloofwaardig dat Eric Stoltz zo zou roepen en tieren tegen haar. Maar voor de hoofdrol in Jackie Brown leek Grier voor Tarantino wél uiterst geschikt. Een iconische personage was geboren en ook niemand anders zou deze rol beter tot haar recht laten komen dan de rauwe Pam Grier. Door in de huid van Jackie Brown te kruipen doet Pam Grier haar rol als Foxy Brown weer alle eer aan.

In de jaren na Jackie Brown wordt het weer even stil rond de actrice. Tot ze in 2009 verschijnt als Kit Porter in ‘The L Word’, een serie over lesbische vrouwen in de Verenigde Staten. We zien een totaal andere Pam en haar franke karaktertrekken mag ze dit keer in de kast laten. Het is tijd voor de wereld om kennis te maken met een zachte Pam Grier. Naast ‘The L Word’ speelt Pam Grier ook gastrollen in onder meer ‘Law & Order’. Een serie waarin ‘bekende acteurs van vroeger’ op een eervolle manier van het scherm worden geveegd.

Maar hoe zou het vandaag nog zijn met Pam Grier? Intussen leeft de 63-jarige actrice teruggetrokken op haar eigen ranch in Denver, Colorado. Ze rijdt dagdagelijks met een grote tractor door haar gigantische terrein en geniet van de rust. Op haar ranch maakt ze ook plaats voor paarden, die ze rehabiliteert en waarmee ze therapeutische rijsessies organiseert. De harde tante heeft duidelijk rust gevonden.

Wie meer wil weten over het leven van de ‘foxy’ Pam Grier kan zich altijd verdiepen in haar memoires. Ze schreef haar levensverhaal namelijk neer in “Foxy: My Life in Three Acts” in 2010. (LVR)