Paul Baeten

‘Wat als er straks alleen nog coole mensen zijn? Wie wordt dan de volgende Tarantino?’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

Weet je wat mensen vroeger meer deden? Onpopulaire dingen. De reden was dat maar weinig mensen echt populair waren. Het is te zeggen: er was een massa, en dan een klein groepje uitgesproken onpopulair volk en een even klein groepje heel populaire mensen. Als je populair was, maakte het in se geen bal uit wat je deed: je werd toch gevolgd. En als je in die grote massa zat, werd er algemeen aangenomen dat je niet heel de dag cool liep te wezen, je mocht gewoon je Frosties eten en naar Dog Eat Dog luisteren en je werd met rust gelaten.

Dat wilde ook zeggen dat velen schaamteloos naar de notenleer, de volleybalclub, spelavonden met die gothic kaarten met monsters en tovenaars en zo op, hun metalgroep, de fanfare of lokale wielerclub De Kasseistampers gingen. Dat gebeurde binnen de kleine realiteit van een of ander vergeten dorp. En het was dan wel niet cool en je werd er niet populair mee, maar je amuseerde je wel en vroeg of laat werd je verliefd op iemand binnen een straal van vijf kilometer rond je huis en een paar jaar later was het tegels kiezen voor het terras en die dan zelf leggen met je even onpopulaire, compleet oncoole vrienden die je al meezeulde sinds het eerste jaar notenleer/volleybalclub/fanfare.

Wat als er straks alleen nog coole mensen zijn? Wie wordt dan de volgende Tarantino?

Je hoort oude zagevent Baeten natuurlijk al van ver komen: ons grotendeels online sociaal leven heeft daar veel aan veranderd. Het is te zeggen: die honger naar populariteit is van alle tijden, maar werd de laatste tien jaar wel keihard gekwantificeerd. En je moet niet langer met een of andere hippe skater uit dezelfde straat in concurrentie gaan voor coolio-punten, maar met heel de wereld waar ze 4G hebben. En die hippe skater is misschien niet hip meer omdat hij vlees eet of zestig jaar geleden eens een mop over homo’s heeft verteld, maar in de plaats van hem wel een of andere nerd die vroeger nog geen vrienden kon maken als hij ervoor betaalde, maar nu een miljoen volgers op YouTube heeft omdat hij dingen uit dozen haalt en beschrijft wat erin zit terwijl je ziet wat erin zit.

Ik ben eindelijk oud genoeg om geen interesse meer te hebben in populariteit. Dat is overigens een van de meest bevrijdende kanten van de constante aftakeling die het leven nu eenmaal wordt na 25. Ook zijn de dingen die ik leuk vind zo onbeschrijflijk vorige-eeuws dat ik zelfs niet meer poog om mezelf een schijn van cool te geven.

Ik vraag me, metaforisch gesproken onderweg naar mijn serviceflat, wel eens af: zal er nog plaats zijn voor dodelijk onhippe rare vogels? Wie zal de volgende Tarantino zijn? Kan er nog een Zappa ontstaan? Zal nu-nu metal dan toch nooit gebeuren?

Met andere woorden: wat als er straks alleen nog coole mensen zijn?

Allemaal met uitgekiende profielen, geredigeerde oneliners en postbare emoties. Allemaal met de juiste kleren die fitten in hun brand en met dezelfde ‘originele’ invallen en mededelingen, allemaal zo narcistisch als de pest. We hebben dringend massa’s en massa’s onpopulaire mensen nodig. Omdat ze de fanfares en de metalgroepen en de kunstscholen en de dorpsfeesten moeten bevolken, maar vooral omdat ze oneindig veel cooler zijn dan al die populairen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content