Of de personages nu leren rekenen, toveren of vogelen: high school-reeksen blijven ontzettend in trek, ook al bulken ze vaak van de clichés. Een introductie tot een genre dat maar niet oud wordt.
Derry Girls, Pretty Little Liars, Gossip Girl, The Chilling Adventures of Sabrina en hun elfendertig neefjes en nichtjes zijn allemaal te herleiden tot de public school story, een Engels literair genre over middelbare scholen in oude landhuizen op het platteland waar kinderen van de elite les volgen.
De verhalen over meisjes- en jongensinternaten waar leerlingen in pak en das Grieks citeren werden populair door romans als The Governess, or The Little Female Academy (1749) van Sarah Fielding en Thomas Hughes’ Tom Brown’s Schooldays (1857). Dat bleef het genre tot in de jaren ’70, daarna leek het kostschoolverhaal erg oubollig. De meeste kinderen gingen ondertussen immers naar dayschools, waar jongens en meisjes samen in de klas zitten en ’s avonds gewoon naar huis gaan.
Maar de escapistische kostschoolfantasie stierf nooit volledig uit en leeft voor in Zweinstein, waar Harry Potter school loopt, en in de modernere variant, de Amerikaanse high school, met zijn cheerleaders, zijn bierpongtoernooien en het occasionele sterfgeval op zijn tijd. Maar de public school heeft ook raardere nakomelingen.
De Doodgewone Dagschool
Wat: Geen beter drama dan high school drama.
Beroemde Doodgewone Dagscholen: Die van jou. Maar dan met meer doden.
De oorspronkelijke public school stories hadden stereoptiepe personages en dat hebben schoolseries ook vandaag: de alfajongen, de pestkop, de gemene leerkracht, de tweeling met practical jokes en de heel slimme, maar arme jongen met een beurs.
Ook de newbie kan niet ontbreken, steevast een buitenbeentje. Zo gaat Cady (Lindsay Lohan) in Mean Girls voor het eerst naar een middelbare school na jaren thuis te zijn onderwezen in Afrika. In de Brits-Ierse serie Derry Girls moet de Engelse James naar een meisjesschool omdat hij op die van de jongens te veel gepest zou worden in het anti-Britse Noord-Ierland van de jaren negentig, ook al mag hij op de strenge katholieke school de meisjestoiletten absoluut niet gebruiken.
Ook de verhalen komen vaker wel dan niet overeen. Regel één: op de eerste dag gaat er iets mis. In de Netflix-serie Atypical verdwaalt Casey (Brigette Lundy-Paine) in de school, weet ze niet hoe het geavanceerde betaalsysteem in de kantine werkt en heeft ze bijgevolg een erg eenzame en hongerige eerste week. In Derry Girls moeten de hoofdpersonages al op dag één nablijven. Tijdens de strafstudie sterft de 97-jarige non die toezicht houdt.
Regel twee: ook na de eerste dag gaat op de Doodgewone Dagschool veel mis. Liefst komt er iemand onder een schoolbus terecht (Mean Girls), sterven er wat mensen (Pretty Little Liars, Heathers, Derry Girls) en maken overdreven begaafde stalkers (Pretty Little Liars) of erg rijke tieners (Gossip Girl, Clueless) het drama grotesk.
Regel drie: op de Doodgewone Dagschool hebben de leerlingen veel meer seks dan echte tieners volgens de statistieken hebben.
Alle regels werden gebroken door de hyperpopulaire Noorse serie Skam, die tienerlevens normaal maakt en zo het genre revolutioneerde. Ze maken hun huiswerk, bingewatchen Netflix en twijfelen over de inhoud van sms’jes. Heel gewone scènes dus, waarvoor de makers maandenlang tieners bestudeerden als een net ontdekte diersoort. Ze gingen na hoe pubers (online) communiceren, wat hun humor en onzekerheden zijn.
Maar de serie kaart ook thema’s als xenofobie, tienerzwangerschap, seksualiteit, feminisme, mentale gezondheid en seksueel misbruik aan, zonder ze te dramatiseren. Daar kan ongeveer elke serie die we hierboven noemden iets van leren.
De authenticiteit van Skam zorgde voor een onverwacht internationaal succes – via ondergrondse Google Drives konden niet-Scandinaviërs de serie met ondertiteling volgen – en remakes in heel wat landen. Ook België heeft zijn eigen Skam, die WTFock heet en nu aan zijn tweede seizoen bezig is.
video
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De Monsterschool. Slecht zijn moet je leren.
Wat: Vampieren worden herkenbaar als je ze naar school stuurt.
Beroemde Monsterscholen: Zweinstein (Harry Potter), The Academy of Unseen Arts (The Chilling Adventures of Sabrina), De Kakelacademie (De Hopeloze Heks ), Monster High (Monster High), The Salvatore School for the Young and Gifted (Legacies).
The gothic is sinds Mary Shelley’s Frankenstein (1818) niet meer weg te denken uit de fictiewereld, maar J.K. Rowling en Stephenie Meyer maakten het opnieuw razend populair voor jongeren. Bij voorkeur gaan de monsters gewoon naar school.
Die hebben namen als Frank N. Stein Elementary School (100 Monsters in My School), Pentangle’s Academy of Moonridge High (De Hopeloze Heks). In The Chilling Adventures of Sabrina wordt Baxter High afgewisseld met de The Academy of Unseen Arts. Voor de duidelijkheid: het zijn niet alleen heksen die zich door een magische variant van algebra moeten worstelen, maar ook zombies, weerwolven, en – heel populair – vampieren.
Ook op de Monsterschool gelden de tropes van het kostschoolverhaal. Die van de desastreuze eerste dag, bijvoorbeeld: Merel uit De Hopeloze Heks vliegt op dag één met haar bezem in de vuilnisbak en Harry Potter slaagt er zelfs in om in het begin van elk schooljaar in de nesten te geraken. In het tweede boek rijdt hij met een vliegende auto tegen een gefrustreerde boom, in de derde blaast hij een gemene tante op. Je zou begrijpen waarom professor Sneep er horendol van wordt, zeker omdat Harry er altijd mee wegkomt. Het wijze schoolhoofd dat de regels buigt om het hoofdpersonage te beschermen, is namelijk ook een cliché.
Personages lopen graag in groepjes van drie rond, zowel op tover- als andere scholen. Harry, Ron en Hermelien in Harry Potter, de drie weird sisters en Harvey, Roz en Theo in The Chilling Adventures of Sabrina. De drie plastics in Mean Girls, de drie Heathers in Heathers en Buffy, Willow en Xander in Buffy the Vampire Slayer.
Dat is geen toeval. In traditionele kostscholen gold de ‘regel van drie’: de leerlingen moesten zich bewegen in groepjes van drie. Meisjes voor de veiligheid. Jongens ook, en zodat er zeker geen ongehoord intieme vriendschappen zouden ontstaan. Stel je voor dat de jongens op elkaar verliefd zouden worden. Dat ook meisjes op elkaar verliefd kunnen worden, ontging de directie.
video360https://www.youtube.com/https://i.ytimg.com/vi/ybKUX6thF8Q/hqdefault.jpghttps://www.youtube.com/user/NewOnNetflix1.0270Chilling Adventures of Sabrina | Official Trailer [HD] | Netflix480Netflix
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De School Waar Iedereen Zingt. Muzikale opvoeding is de enige opvoeding.
Wat: Mean Girls krijgt dankzij kerstbanger Jingle Bell Rock een contract bij Broadway.
Beroemde Scholen Waar Iedereen Zingt: Rydell High School (Grease), East High School (High School Musical), William McKinley High School (Glee).
Het onmisbare high school drama, met cheerleaderaudities en dreigbrieven in kluisjes, maar dan in een musicalcontext: the best of both worlds, en niet enkel voor Hannah Montana. Zo werd de soundtrack van High School Musical een van de best verkochte albums van 2006 en de film zelf een van de meest bekeken films van Disney Channel ooit.
High School Musical haalde zijn inspiratie bij populaire cultmusical Grease. In beide worden alfajongens, Troy in High School Musical en Danny in Grease, verliefd op keurige newbies Gabriella en Sandy. Ze leerden elkaar kennen op ski- en strandvakanties en na een dramatisch afscheid op het einde van de zomer bleken ze plots heel toevallig naar dezelfde school te gaan.
De derde High School Musical was trouwens bijna een Monsterschoolfilm. Jep, Haunted High School Musical lag op tafel. Uiteindelijk koos Disney toch voor een film over het stereotiepe senior year van de personages.
Films Grease en High School Musical hadden dan wel veel succes, met muzikale schoolseries gaat het moeilijker. Dat zou volgens W Magazine aan het formaat liggen. Series en musicals hebben principes die tegenover elkaar liggen: na een goede aflevering wil je zo snel mogelijk de volgende kijken, na een goede musical wil je dezelfde show nog eens zien, of op z’n minst de nummers herbeluisteren.
Zonder bewijs dat het format werkt, blijven er toch nieuwe musicalseries op tv komen. Eind juni kan je alle seizoenen van Glee op Netflix bekijken, deze winter krijgt High School Musical een reboot. Tegelijk werd NBC-reeks Rise werd al na tien afleveringen gecanceld en werd ook Cop Rock – denk Brooklyn Nine-Nine, maar dan met de serenades van politiedetective Scully in elke aflevering – geen succes. Net zoals Smash en The Get Down. En zelfs de meest toegewijde Glee-fan moet toegeven dat de kwaliteit achteruitgaat met het seizoen. Al heeft Netflix daar geen problemen mee.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De Anti-School. Want wie gaat er nu eigenlijk echt graag naar school?
Wat: Het schoolverhaal zonder school. Meestal zijn de leerlingen duisterder dan die uit categorie twee.
Beroemde Anti-Scholen: het ontbreken van schoolbanken in Lord of the Flies, The Hunger Games, Divergent, The Maze Runner, The 100, The Rain en The Society.
Sinds William Goldling in Lord of the Flies (1954) schooljongens op een onbewoond eiland dropte, zijn fictieve dystopische experimenten met scholieren nooit weggeweest. Denk maar aan The Hunger Games, Divergent, The Maze Runner en The 100. Met The Rain en The Society deed ook Netflix in mei twee keer een gooi naar post-apocalyptische tienertelevisie.
Oorspronkelijk zijn anti-schoolverhalen bedoeld als een kritiek op de maatschappij en het schoolsysteem, een tegenreactie op de geromantiseerde (kost)schoolverhalen van hierboven. Zo stelt Goldling in Lord of the Flies de moraal van de mens in vraag door wrede schooljongens af te beelden.
Zoals in Lord of the Flies hebben tieners in The Society het voor het zeggen. Na een storm verdwijnen immers alle volwassenen uit West Ham en wordt het stadje afgesloten van de buitenwereld. The Society is een politiek experiment met staatgrepen, rechtszaken en moord, maar met vooral veel botsingen tussen puberale kinnen en geslachtsdelen.
The Rain, Netflix’ eerste Deense huisserie, focust dan weer wél meer op overleven dan op tienerdrama. Zes jaar nadat een virus in de regen het grootste deel van de bevolking van Scandinavië van de kaart spoelde, probeert een groepje tieners te overleven in de anarchistische ieder-voor-zich-chaos die het virus achterliet.
Kijken we dan gewoon graag naar hoe jonge aantrekkelijke personages wie-slaapt-met-wie-drama combineren met dood-of-leven-scenario’s? Zo simpel is het niet.
Meestal zijn de volwassenen de echte boosdoeners. Volwassenen sturen kinderen naar een giftige aarde in The 100. In The Hunger Games worden tieners in een arena gedropt met de opdracht elkaar te doden voor het sadistisch vertier van een volwassen elite. De series zijn nog volop bezig, maar aan de oorzaak van de problemen in The Rain en The Society liggen vermoedelijk, opnieuw, volwassenen.
Tieners zijn per definitie argwanend tegenover autoriteit en instituties van volwassenen. Dat puberaal ik-tegen-de-wereld-gevoel werd alleen maar groter in de nasleep van de Vietnam-oorlog en het Watergate-schandaal, toen het anti-schoolgenre de lucht inging.
270360YouTubehttps://www.youtube.com/Netflix1.0https://i.ytimg.com/vi/st6r-8mLW_o/hqdefault.jpgvideo
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
