Recensie: Twilight Saga – Breaking Dawn, Part1

De Twilight Saga laat in Breaking Dawn haar ware gelaat zien: dat van makke tienerserie waar alle dramatiek, hartstocht en angstaanjagende uit is gezogen. Adieu magie.

Voor wie de boeken van Stephenie Meyer niet leest en alleen in de bioscoop de avonturen ‘inprent’ van de beeldschone Bella Swan en Edward Cullen, de galante en albastwitte vampier van meer dan honderd jaar oud, in deel vier The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 1 gebeurt het dan: Bella heeft seks! Meteen wordt ook alle magie die zo goed opgebouwd was in het kuisheidssprookje dat deel één was, op een nogal banale manier uitgewuifd.

En welkom de Rosemary Baby-stuff. Nou ja…op papier, want wie dacht dat Bill Condon (Gods and Monsters) als nieuwe regisseur zijn eigen stempel op deze lucratieve franchise heeft kunnen zetten of het richting huiver heeft kunnen stuwen, die zit ook goed fout. Morgenrood is zo braaf, antipikant en schroomvol – zowel in de seks en de horror – dat het populaire vampiersaga voor het eerst zijn echt gezicht laat zien: dat van een pure en makke tienerserie die per momenten zelfs afglijdt naar een soapy sitcom waaruit alle scherpe dramatiek, vurige hartstochten en angstaanjagende actie gezogen zijn. Nochtans begint het sterk met het huwelijk tussen Bella en Edward.

Visueel krijg je een stijlvolle designesthetiek met wit en paars als dominante kleuren terwijl Kristen Stewart je gewoon overbluft met de manier hoe ze haar angst voor het aankomende vampierschap weet over te brengen. Nadien krijgt het saga een serieuze dip, een waar de film voor de rest van zijn speelduur het moeilijk heeft om zich van te herstellen. Er is huwelijksromantiek in maanlicht, de strijdbijl in de driehoek Bella, Edward en indiaan Jacob die begraven wordt en Bella die tot een uitgemergeld skelet transformeert en dat allemaal rustig omgeven met een coole strik ecodesign.

Pas na het Messias-moment, als Condon de camera CGI-gewijs door de bloedvaten laat hollen, krijg je wat visueel krachtige venijn. Catherine Hardwicke, de regisseuse van het eerste en nog altijd beste deel, scoort misschien een punt als ze over haar afhaken zegt: ‘The truth is I liked the first book the best.” Voor de ’twihards’: Part 2 komt volgend jaar november in de bioscoop.

Luc Joris