Stephen Frears schakelt in onvervalste feelgoodmodus met Philomena, een warmhartige tragikomedie met Steve Coogan en Judi Dench.
Als de applausmeter een indicatie is voor de smaak van een festivaljury (wat zelden het geval is) dan maakt Philomena – met Steve Coogan en Judi Dench in de hoofdrollen – een vette kans om straks in de prijzen te vallen.
Stephen Frears levert dan ook een feelgoodfilm af waar an sich weinig op af te dingen valt en ook nu weet de ervaren Britse vakman achter Dangerous Liaisons, The Grifters en The Queen op welke momenten hij de juiste lach- en snotterknoppen moet indrukken.
Het op feiten gebaseerde, door Coogan geschreven verhaal gaat over een ontslagen ex-sterjournalist die aanvankelijk tegen zijn zin een human interest reportage maakt over een oude, Iers-katholieke vrouw die vijftig jaar geleden onder druk van de nonnen haar onwettig geboren kind moest afstaan, maar graag alsnog wil weten wat er van haar zoon geworden is.
Het blijkt niet alleen het vertrekpunt voor een reis langs streng katholieke kloosters, Amerikaanse adoptiefamilies en onverwerkte verledens, maar ook voor een onvervalste buddyfilm waarin humor en tristesse hand in hand gaan.
Originele of grootste, inventieve cinema kun je een formularische crowdpleaser als Philomena dan ook bezwaarlijk noemen maar Frears kent de formule duidelijk als zijn broekzak, Coogan en Dench zijn aangename reisgezellen, er zit een warm hart onder de sentimentele ontdekkingstocht en Frears voegt er, zoals wel vaker, ook nu weer wat milde kritiek op kerk en religie aan toe. Gaat heen in vrede.
Dave Mestdach
