Recensie ‘Marina’

In de geromantiseerde biopic ‘Marina’ zie je hoe Rocco Granata als kind in de Limburgse steenkoolmijnen belandt, als tiener de passie voor muziek ontdekt en uit zijn accordeon de wereldhit ‘Marina’ trekt.

Marina ** Stijn Coninx met Matteo Simoni, Evelien Bosmans, Luigi Lo Cascio

In deze geromantiseerde biopic over de jeugdjaren van Rocco Granata zie je hoe de immer guitige Italo-Belg als kind van een Calabrees arbeidersgeslacht in de Limburgse steenkoolmijnen belandt, als tiener de passie voor muziek en een Vlaams meiske voelt opborrelen, daarmee in de clinch komt met zijn pa, en uit zijn accordeon de wereldhit ‘Marina’ trekt.

Tegelijk knipoogt Stijn Coninx – drie jaar na Soeur Sourire, ook al over een wereldberoemde, zingende Belg – ook naar Vlaanderen en zijn (multiculturele) gevoeligheden vandaag, waar migrantenkinderen nog altijd ‘vreemdelingen’ worden genoemd, op vooroordelen botsen en de achterdeur worden gewezen.

Zoals steeds bij Coninx schuilt er dan ook een warm, mediterraan hart in deze Granata-biopic en verdient hij complimenten om deze actuele thematiek via een retro-omweg aan te kaarten en alsnog een stem te geven – de hese van Granata in dit geval, of beter: die van Matteo Simoni die soms te veel imiteert en te weinig incarneert – aan een in steenkoolroet gesmoorde groep en generatie.

Des te jammer dus van de brave beeldregie, de kokette karikaturen, de omfloerste manier waarop de botsing der generaties, klassen en culturen wordt getackeld, en vooral de meligheid die af en toe de indruk geven dat de film niet alleen over de jaren vijftig gaat, maar ook uit de jaren vijftig komt. Oh no no no no no.

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content