Op zoek naar de nieuwe Harry Potter

Nu de tranen om het einde van Twilight zijn opgedroogd, is Hollywood naarstig op zoek naar een waardige opvolger. Beautiful Creatures is alvast een misser van formaat. De zoveelste film in de lijst van filmreeksen die hun start misten en nooit werden verdergezet.

1. The Golden Compass (2007) In de nasleep van het globale succes van The Lord Of The Rings en The Chronicles of Narnia werd de gelijkaardige film The Golden Compass vol overtuiging op het publiek losgelaten. Pratende ijsberen, razend knappe heksen en Nicole Kidman als kil ijskonijn. De prent leek haast het schoolvoorbeeld van een succesformule te zijn. Wat kon er mogelijk verkeerd gaan?

Wat ging er fout? Met The Chronicles of Narnia werd de lat wat hoog gelegd voor dit flauwe afkooksel van de fantasyreeks. Te langdradig, te ingewikkeld, te hoog van de toren geblazen. Bovendien werden er heel wat sleutelelementen uit de boeken aangepast, iets wat men niet durfde met de Potterfilms. Nicole Kidman deed haar uiterste best, maar het mocht niet baten. Jammer, maar helaas.

2. Sahara (2005)

Iedereen kent Indiana Jones, iedereen kent Lara Croft. Maar wie kent Dirk Pitt? Niemand. Sahara, gebaseerd op het elfde boek in de Dirk Pitt-reeks van auteur Clive Cussler, moest de hedendaagse variant van de Indiana Jones-trilogie zijn. Dat het gelijkaardige National Treasure een jaar eerder heel wat geld in het laatje bracht, gaf de makers extra groen licht.

Wat ging er fout? Matthew McConaughey bleek dan toch niet hoog genoeg op de A-list te staan om al een film te kunnen dragen, en de naamsbekendheid van zijn personage Dirk Pitt liet de wensen te over. De film kostte 160 miljoen dollar, maar bracht amper 120 miljoen dollar op. Tot op de dag van vandaag staat Sahara bekend als een van de grootste kassaflops uit de recente filmgeschiedenis.

3. Master & Commander: The Far Side of the World (2003) Een film die een ondertitel heeft, is meestal bedoeld als deel van een reeks. Dat was bij Master & Commander niet anders. Het dappere scheepsepos, gebaseerd op de 20 boeken van Patrick O’Brian, was bedoeld als eerste luik in een lange reeks maritieme filmspektakels. Met Russell Crowe en Paul Bettany op de poster leek niets de film in de weg te staan.

Wat ging er fout? Op zich ging er helemaal niets fout, integendeel zelfs. De film werd genomineerd voor maar liefst tien Oscars, maar moest het onderspit delven tegen de onklopbare Return Of The King. Mits Oscarwinst had er waarschijnlijk wel toekomst in de reeks gezeten, maar nu was de opbrengst veel te laag om de veel te hoge kosten volledig en met winst te kunnen dekken. Exit Crowe.

4. Prince Of Persia: The Sands of Time (2010) Disney en Jerry Bruckheimer toonden al eerder aan dat ze een neus hebben voor kassagoud. Met Pirates Of The Caribbean heeft het olijke duo al jaren een publiekslieveling in handen. Prince Of Persia leek, dankzij de periodieke setting en de roekeloze attitude van ster Jake Gyllenhaal, een vanzelfsprekend schot in de roos. Een nieuwe Jack Sparrow leek geboren.

Wat ging er fout? De productie liep niet van een leien dakje, het budget werd met bijna 100 miljoen dollar overschreden en de magie van de videospelreeks was in de verste verten niet terug te vinden in de film. Het dertien-in-een-dozijn-verhaal kon ook critici niet bekoren, en de film verdronk in een drijfzand van slechte kritieken. Gyllenhaal stond erbij en keek ernaar.

5. John Carter (2012) De regisseur van Wall-E en Finding Nemo kreeg maar liefst 200 miljoen dollar toegestopt om met echte acteurs op de set te stappen. John Carter was het meest ambitieuze Disneyproject in jaren. De gedachte aan de mogelijke visuele effecten en het adembenemende design in combinatie met een typisch Pixarverhaal deed cinefielen schuimbekken van opwinding en anticipatie.

Wat ging er fout? Wel, alles. Pixar week af van hun ‘verhaal eerst’-principe en maakte een film die Nemo spontaan weer zou doen wegzwemmen. Het ongeïnspireerde verhaal, de tsunami aan special effects en huiveringwekkende one-liners (“We are strong, because we despise weakness”): het was huilen met de pet op. Disney hoopte op een opbrengst van 600 miljoen, maar moest het stellen met 260 miljoen. Meteen naar het slachthuis, dus.