Voor Jaco Van Dormaels ‘Le Tout Nouveau Testament’ (met naast Benoît Poelvoorde en het Franse icoon Catherine Deneuve ook Vlaams acteertalent) verzon de Brusselse cineast een knotsgekke versie van de Bijbel. ‘Ik had zin in iets zeer Belgisch.’ De film ging in Cannes in première.
Jaco Van Dormael keert terug naar de plek waar het voor hem allemaal begon: in 1991 ging hier in Cannes de Caméra d’Or er naar zijn debuutfilm Toto le héros. En vijf jaar later werden Daniel Auteuil en Pascal Duquenne er gezamenlijk bekroond voor hun vertolkingen in Van Dormaels tweede film, Le huitième jour. Maar in 2009 bekoelde de liefde: Cannes paste voor het magnum opus van de Belgische regisseur, de speels-filosofische sciencefictionfilm Mr. Nobody, en noodgedwongen week hij uit naar het festival van Venetië.
Maar kijk, langspeelfilm nummer vier verzoent de vindingrijke Brusselaar weer met de Azurenkust, zij het dat níét het eigenlijke Festival de Cannes een plek veil had voor zijn Le Tout Nouveau Testament maar wel de Quinzaine des Réalisateurs, het onafhankelijke, parallele festival dat in het verleden al een springplank was voor regisseurs als Werner Herzog, Ken Loach en de broers Dardenne.
De Quinzaine verplicht je niet om een smoking aan te trekken. Dat komt me goed uit want ik pas niet meer in mijn smoking van zoveel jaren geleden.
‘Ik ben heel blij met de selectie voor de Quinzaine’, zegt Van Dormael aan telefoon. ‘De Quinzaine probeert het filmspectrum te verbreden. Door al die grote namen die ze vroeger al verwelkomd heeft, lijkt ze soms op het Salon des Refusés, waar de impressionisten uit zijn voortgekomen.’
‘Tof is ook dat de Quinzaine géén competitie is. Men waagt zich er niet aan het onmogelijke: films met elkaar vergelijken. En een laatste voordeel: de Quinzaine verplicht je niet om een smoking aan te trekken. Dat komt me goed uit want ik pas niet meer in mijn smoking van zoveel jaren geleden. Festivals zijn belangrijk omdat ze de schijnwerpers op je film richten en zo voorkomen dat je werk onopgemerkt blijft. Wat mij er enorm aan bevalt, is dat je je film onmiddellijk aan het publiek kunt laten zien. Zo heb ik het graag. Van zodra ik de fles in de zee gegooid heb, wil ik dat ze zo snel mogelijk gevonden wordt.’
Mr. Nobody, Van Dormaels vorige film, was een een internationale productie van meer dan 36 miljoen euro, maar ondanks de imposante decors, speciale effecten en bekende acteurs als Jared Leto, Sarah Polley en Diane Kruger kon hij het grote publiek niet bekoren. Le Tout Nouveau Testament is in elk geval stukken kleinschaliger, maar vergelijken doet de regisseur niet graag: ‘Er zijn vast zowel gemeenschappelijke als verschilpunten maar daar denk ik liever niet over na. Ik probeer telkens iets anders te doen. Mr. Nobody zal altijd een geval apart blijven. Ik heb vier à vijf jaar nodig gehad om het scenario uit te werken en nog eens zoveel om de film gemaakt te krijgen. De uitkomst is nu wat ze is. Maar ik ben trots op die film.
God woont in Brussel en is een klootzak die hatelijk doet tegen zijn vrouw en dochter.
In welke categorie Le Tout Nouveau Testament past, weet hij niet zo goed. ‘Ik heb geprobeerd om iets te maken dat grappig en ontroerend is. Ik had zin in iets zeer Belgisch. Een surrealistische sprookje dat zich afspeelt in de stad waar ik woon: Brussel, met zijn mix aan talen, culturen, accenten.’
De film gaat ervan uit dat God echt bestaat. ‘Hij woont in Brussel en is een klootzak die hatelijk doet tegen zijn vrouw en dochter. Om zich te wreken plaatst de dochter de sterfdata van alle nog niet overleden mensen op het internet. Met alle gevolgen van dien. Om de hele boel weer recht te trekken haalt ze er zes nieuwe apostels bij, stuk voor stuk schitterende verliezers. Ik heb het scenario geschreven samen met de literair sterke Thomas Gunzig – in mijn tuin probeerden we elkaar daarbij aan het lachen te brengen. En nog veel meer dan in Toto le héros en Mr. Nobody werken we met een commentaarstem.’
Waals woelwater Benoît Poelvoorde incarneert de lompe God van de film. ‘We kennen elkaar ‘van op de gang’: Toto le héros en C‘est arrivé près de chez vous werden destijds op hetzelfde moment in hetzelfde gebouw gemonteerd. In de daaropvolgende jaren kwamen we elkaar ook nog wel tegen maar altijd na zonsondergang. Poelvoorde is een heel genereuze acteur, iemand die zich geen vragen stelt en altijd voluit gaat.’
En met veel nadruk: Le Tout Nouveau Testament is ‘een vriendenfilm’. ‘Cameraman Christophe Beaucarne is nog een student van me geweest. Yolande Moreau (die de vrouw van God speelt, nvdr.) en ik gaan twintig jaar terug, we komen beiden uit het kindertheater. Met acteur Didier De Neck deel ik een verleden als clown. Zelfs Catherine Deneuve heeft onmiddellijk ja gezegd. Vermeld ook zeker de grote inbreng van de Vlamingen. Laura Verlinden was een revelatie. Ze speelt een schoonheid die ervan overtuigd is dat niemand van haar kan houden omdat ze een arm mist. Haar spel is fragiel, haar stem formidabel.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘Ook de samenwerking met An Pierlé verliep bijzonder vlot. Ik hield van de melodieën op haar albums en vroeg haar om muziek voor de film. Op basis van het scenario heeft ze voor elk personage pianomelodieën bedacht. Ze werkte erg snel en kwam keer op keer met precies de juiste muziek af. Noem haar gerust mijn sterke arm.’ (Niels Ruëll)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier