Mad Max: Fury Road? ‘Rotvervelend.’ Inside Out? ‘Welke nerd heeft dát verzonnen?’ Jeroen Perceval blikt zonder blozen terug op het filmjaar 2015. Het jaar dat zijn kindje, D’Ardennen, de Vlaamse film van een serieuze dip redde. ‘Ik ga naar de bioscoop om er dagen niet goed van te zijn.’

‘Ik wilde snel nog wat films gaan bekijken, maar dat is niet gelukt. Kak. Ik hoop dat ik op je vragen zal kunnen antwoorden’, verontschuldigt Jeroen Perceval zich nog voor de oploskoffie uitgeschonken is. In 2015 stond er geen maat op zijn maat Matthias Schoenaerts. Die kuste Michelle Williams in Suite française, Carey Mulligan in Far from the Madding Crowd en Kate Winslet in The King’s Gardens, en was ook te zien in de Franse thriller Maryland, The Danish Girl en A Bigger Splash.

Perceval mag evenmin mopperen over 2015. In januari begonnen de opnames van de film waar hij al vier jaar aan sleutelde. Het gitzwarte misdaaddrama D’Ardennen redde in oktober samen met Black de Vlaamse film van een rampjaar. Perceval schreef samen met regisseur Robin Pront het scenario en speelt de rol van de broer die Veerle Baetens afpakt van Kevin Janssens.

De eerste twee maanden van jouw 2015 stonden in het teken van de opnames van D’Ardennen. Een opluchting?

JEROEN PERCEVAL: Ik was superblij. De opnames waren een groot feest na vier jaar afzien met het scenario. Het was een ware kruisweg om de plot en de personages goed te krijgen. Het zwaarste werk was geleverd toen we aan de opnames begonnen. Met mijn personage zat ik niet in: ik kende hem vanbinnen en vanbuiten. En Robin had er enorm veel zin in.

Wat deed je de rest van het jaar?

PERCEVAL: Meteen na de opnames heb ik een toneelstuk geschreven en theater gespeeld. Daarna ben ik begonnen aan het scenario voor een nieuwe langspeelfilm. Die zou ik graag zelf regisseren. Om te zien of ik dat wel kan, draaide ik vorig jaar een kortfilm, August. In 2015 werkte ik ook mee aan twee tv-series. Op dit moment nemen we Tabula rasa op, een reeks van Veerle Baetens en Malin-Sarah Gozin, die Clan heeft gemaakt. Het zou wel eens heel goed kunnen worden.

Eind februari was Birdman de grote winnaar van de 87e editie van de Academy Awards.

PERCEVAL: Ik heb niet veel onthouden van de Oscars. Ik zou niet meer kunnen zeggen wie de andere genomineerden waren. Aanvankelijk keek ik met een te realistisch oog naar Birdman en ergerde ik me aan de bedoelerige dialogen. Maar toen ik er leerde naar kijken als naar een satire genoot ik er wel van.

Wat is voor jou de film van het jaar?

PERCEVAL: Help eens, wat kregen we zoal te zien?

A Most Violent Year, Whiplash, Foxcatcher.

PERCEVAL: Helaas nog niet gezien.

Inherent Vice, Mad Max: Fury Road, Inside Out.

PERCEVAL: Mad Max vond ik niet goed. Je kijkt de hele tijd naar een achtervolging en wanneer ze eindelijk hun eindpunt bereikt hebben, keren ze doodleuk terug naar huis. Die film ziet er geweldig uit, maar ik verveelde me rot. Naar Inherent Vice ben ik in bed beginnen te kijken en daardoor viel ik in slaap. Ik dénk dat het een goede film is. Inside Out is toch die Pixar-film met figuren als Plezier en Angst die rondlopen in het hoofd van een meisje? Welke nerd heeft dát verzonnen?

Sicario, Amy, de Gouden Palmwinnaar Dheepan.

PERCEVAL:Sicario is geen grootse cinema, maar wel héél goed gemaakt entertainment. Denis Villeneuve kan regisseren. Dheepan heb ik nog niet gezien, maar ik weet dat het scenario heel goed was want ik heb auditie gedaan voor die film. Een rol zat er helaas niet in. Van Amy was ik drie dagen lang niet goed. Zoals iedereen had ik een oordeel over Amy Winehouse zonder eigenlijk iets over haar te weten. Haar drang naar zelfdestructie is confronterend. Ze was er nog geweest indien ze wat meer steun gekregen had. Ik wist ook niet dat ze al haar teksten zelf schreef én dat die zo fucking goed waren.

Verder kijk ik erg uit naar The Lobster. Ik ben een fan van het surrealisme en absurdisme van Yorgos Lanthimos. Alps (2011) en Dogtooth (2009) waren meesterwerken. Ik verwacht ook heel veel van Son of Saul(een Hongaarse film die je in een concentratiekamp onderdompelt, nvdr.). Dat je er dagen mottig van bent, vind ik geen reden om niet te gaan kijken. Ik ga net naar de cinema om er dagen niet goed van te zijn.

Matthias Schoenaerts had alweer een boerenjaar. Wat was zijn beste film?

PERCEVAL:Far from the Madding Crowd vond ik een mooie film. Maar de beste? Ik heb ze nog niet allemaal gezien. Sorry, Matthias!

Dat één Britse journalist zijn vertolking wat minder vond, haalde de Vlaamse kranten en websites. Ook het ‘nieuws’ dat hij moest afhaken voor enkele Vlaamse films, waaronder D’Ardennen, was even een hot item.

PERCEVAL: Dat is typisch aan dit Vlaanderenlandje. Bomen mogen hier niet te hoog worden. Steek erbovenuit en er wordt op je gekakt. Eén journalist schrijft iets negatiefs en de haters springen erop. Dat van dat afhaken slaat ook nergens op. Matthias was volgeboekt en moest keuzes maken. Dat begrijp ik wel.

Sam Louwyck, die een gevaarlijke travestiet speelt in D’Ardennen, staat veel minder in de belangstelling, maar ook hij wordt de jongste jaren veel gevraagd in het buitenland.

PERCEVAL: Net als Jan Bijvoet. Ik zat in de jury die Sam Louwyck dit jaar de Vlaamse Cultuurprijs voor Film toekende. Een terechte keuze. Je hoort er niet altijd over, maar hij speelt in veel buitenlandse kwaliteitsfilms. Heb je La meraviglie gezien? Dat is een schone film waarin Sam uitblinkt als een gezinshoofd dat zich heel progressief en vrijdenkend waant, maar eigenlijk superconservatief is.

Deze zomer zagen we je ruziemaken met een onherkenbare Gene Bervoets in de roadmovie Paradise Trips. Ook al een debuutfilm, van Raf Reyntjens.

PERCEVAL: Met gasten als Raf, Robin Pront en Gilles Coulier (de regisseur van de tv-serie Bevergem, nvdr.) is er een nieuwe generatie opgestaan. Ik denk dat er nog leuke films aankomen.

Ondanks de redelijk goede kritieken is er niet veel volk naar Paradise Trips gaan kijken. In een reportage van Terzake met als titel ‘Zijn er te veel Vlaamse films?’ zei Jan Verheyen: ‘Als het publiek niet komt, dan heb je gefaald. There is no nice way to put it. ‘

PERCEVAL: Alle respect voor Jan – hij verstaat zijn vak, hij kan goede commerciële films maken – maar wat hij daar zegt, is bullshit. Als je die redenering volgt, mogen Youth, The Lobster en Dheepan hier niet meer vertoond worden. Dan moeten Michael Haneke en Ulrich Seidl stoppen. Terwijl Seidl een fucking genie is. Fien Troch zou ermee moeten ophouden. Amai, ik droog uit als ik dat soort cinema niet meer mag zien. Zo’n Under the Skin die voor vijf man in de Cartoon’s draait, ik heb dat nodig om te kunnen leven. Dikke bullshit, die theorie van Verheyen.

Het zit je hoog.

PERCEVAL: Ik word er pissed van. Een maatschappij heeft cultuur nodig. Cultuur is het geweten van een maatschappij. Cultuur is wat de kerk en de godsdienst vroeger waren. Een film kan je vooroordelen over vluchtelingen wegnemen, je blik op een stelende Marokkaan veranderen. Bioscopen en theaters zijn tempels waar mensen kunnen reflecteren over het leven en geconfronteerd worden met andere, prikkelende ideeën over het leven. Het is de verantwoordelijkheid van de regering om dat te voeden. Zonder subsidies ben je verplicht om binnen de lijntjes te kleuren en te gissen naar wat de massa wil. Te weinig volk voor de Vlaamse films? Het najaar bewees precies het tegendeel! FC De Kampioenen 2, D’Ardennen, Black en Ay, Ramon! doen het allemaal goed. Er klopt niets van de theorie dat je niet te veel Vlaamse films tegelijk mag uitbrengen.

In september mocht je naar het Festival van Toronto voor de wereld- première van D’Ardennen. Verdrink je niet op zo’n enorm groot festival?

PERCEVAL: Een selectie voor een van de vier grootste festivals is uitstekend nieuws. Het zwengelde de buzz hier aan. En zonder buzz besta je niet.

Bij de release van D’Ardennen ging de aandacht vooral naar Robin Pront, Kevin Janssens en Veerle Baetens. Steekt dat niet een beetje? Jij speelt de hoofdrol, de film is gebaseerd op jouw toneelstuk en je werkte vier jaar aan het scenario. En voor Paradise Trips wilde iedereen Gene Bervoets interviewen.

PERCEVAL: Bij Paradise Trips zag ik het aankomen. Gene speelt de hoofdrol én transformeerde voor de rol. Wat D’Ardennen betreft:ik ben geen bekende Vlaming zoals Kevin en Veerle. Over hen schrijven ze sowieso het meest. Ik snap dat je een onevenwicht meent te zien, maar ik heb niet het gevoel dat ik miskend ben. Het interesseert me geen zak wat Jan en Grietje die naar FC De Kampioenen 2 gaan kijken en Story lezen over mij denken. De kenners weten wel dat D’Ardennen ook míjn kindje is. Ik ben heel blij met de reacties. Ik krijg nog elke dag complimenten en ik zie dat de buitenlandse pers die ons niet kent meer over mijn prestaties schrijft. Dat zet de dingen ook weer in perspectief. Het is dus allemaal relatief. En ik ben blij dat Kevin de mensen met vooroordelen jegens hem heeft kunnen overtuigen.

DOOR NIELS RUËLL

‘Ik voel me niet miskend. Het interesseert me geen zak wat Jan en Grietje die naar FC De Kampioenen 2 gaan kijken en Story lezen over mij denken.’

‘Er klopt niets van de theorie dat je niet te veel Vlaamse films tegelijk mag uitbrengen. Wat Jan Verheyen daarover zegt, maakt me pissed.’