Taipei Story: waarom Martin Scorsese terecht een film uit 1985 heeft gered

TAIPEI STORY: opgeviste filmparel.

De beste én modernste film van de maand? Dat is Taipei Story, een nooit uitgebrachte Taiwanese film uit 1985 van wijlen Edward Yang.

Taipei Story

Van Edward Yang met Hou Hsiao-hsien en Tsai Chin.

U vindt het niet kunnen dat een nooit eerder gereleaste Taiwanese film uit 1985 alsnog een kans krijgt in de bioscoop en de plaats afpakt van een middelmatige arthousefilm? Schrijf een boze brief naar Martin Scorsese. Hij richtte ruim tien jaar geleden World Cinema Project op, een non-profitorganisatie die parels uit de wereldcinema van de vergetelheid redt. Aangezien Scorsese een grote bewonderaar is van regisseur Edward Yang, ontfermde WCP zich onder meer over Taipei Story. Dat is een wat flauwe allusie op Yasujiro Ozu’s Tokyo Story, maar een letterlijke vertaling van de originele titel leverde ‘Groene pruimen en houten paard’ op, en daar kun je al helemaal niet mee buitenkomen. Cinematek hielp het WCP met de digitale restauratie en gunt de film nu zijn verdiende bioscooprelease.

Het tegelijk weelderige en sombere stads- en tijdsportret voelt nog altijd razend modern aan

Vanuit filmhistorisch oogpunt lag de keuze om Taipei Story te redden voor de hand. Edward Yang is de grote roerganger van de hoog aangeschreven New Taiwanese Cinema. De enige redenen waarom Yang minder bekend is dan zijn landgenoot Hou Hsiao-hsien (The Assassin, The Puppetmaster), is dat hij de pech had om in 2007 al te sterven en dat hij slechts zeven films naliet. De laatste was Yi yi (2000), een in Cannes bekroond, magistraal familieportret.

Er hoeft echter helemaal geen filmhistorisch argument bij gesleurd te worden om Taipei Story aan te bevelen. Het tegelijk weelderige en sombere stads- en tijdsportret voelt nog altijd razend modern aan, ook al schetst Yang de frictie die er dertig jaar geleden was tussen het oude en het nieuwe Taipei. Het oude wordt gesymboliseerd door een voormalige baseballster die maar wat aanmoddert (een rol voor coscenarist Hou Hsiao-hsien), het nieuwe door een tijdelijk werkloze directiesecretaresse (de charismatische popzangeres Tsai Chin, die achteraf met Yang trouwde).

De twee vormen al jaren een ongehuwd en ongesynchroniseerd koppel, maar hun momentum lijkt voorbij en het bankroet nabij. Geen van beiden heeft een gepast antwoord op het vraagstuk dat de hele hoofdstad gijzelt: op de rem gaan staan en vasthouden aan de soms hopeloos verouderde tradities of zonder nadenken meedoen met de snelle, ongebreidelde verwestersing, ook al werkt die vervreemding en eenzaamheid in de hand?

Yang heeft daar zelf geen antwoord op, maar zijn cinematografisch uitmuntende observatie is even rijk als raak. Dikke merci, Marty.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content