Onderhoudend portret van filmfenomeen Woody Allen

In ‘Woody Allen: A Documentary’ bladert Robert B. Weide door het leven en werk van de beroemdste joodse New Yorker, al slaat hij te snel de pagina’s om.

Woody Allen: A Documentary **

Robert B. Weide met Woody Allen, Martin Scorsese, Diane Keaton

Drieënveertig langspeelfilms waaronder minstens vijf evergreens. Vier Oscars, drie huwelijken en nog meer affaires, een blik bevlogen oneliners, én een schandaalrelatie met zijn adoptiefdochter … Als er over Allan Stuart Koningsberg – of Woody Allen, met hoornen bril op – geen kloeke documentaire te vullen valt, dan wellicht over geen enkele sterveling binnen de muren van Tinseltown.

Behalve Clint Eastwood gaat geen enkele A-list-beroemdheid zo lang mee als de inmiddels 76-jarige komiek, schrijver en regisseur die ‘joods’, ‘New York’, ‘neuroot’, ‘intellectueel’ en ‘wisecrack’ tot één geheel kneedde: van zijn debuutjaren vijftig als stand-upper in de nachtclubs van Brooklyn, over de jaren zeventig, waarin hij als komisch genie en Oscarwinnend ‘auteur’ werd gefêteerd, tot zijn nieuwste romcom To Rome with Love, die vorige maand in de zalen kwam.

Robert B. Weide, die eerder docu’s draaide over komieken W.C. Fields en Lenny Bruce, trok anderhalf jaar met Allen op en volgde hem onder meer tijdens de opnames in Rome en de première van Midnight in Paris, zijn grootste hit nota bene, vorig jaar in Cannes. Bovendien haalde hij zo ongeveer alle sleutelgetuigen voor de camera, van muzes Diane Keaton, Scarlett Johansson en Penélope Cruz, over bewonderaars Larry David en Martin Scorsese tot filmhistorici Richard Schickel en Leonard Maltin. Tussen de talking heads, archiefbeelden en filmfragmenten door zie je Allen een bezoekje brengen aan zijn geboortehuis in the Bronx en toont hij bij hem thuis de oude Olympiatypemachine waarop hij al zijn scenario’s, toneelstukken en grappen uittikte.

Was de docu Wild Man Blues (1997, over Allens jazzoptredens) een bewonderend snapshot, dan is Weides werk een uitgebreid familiealbum. Alleen valt er zoveel te zien en te zeggen dat Weide nooit dieper op de psychologische en artistieke zaken ingaat en de privépersoon zelden het filmpersona ontstijgt. Veel nieuws valt er voor Allenconnaisseurs bijgevolg niet te rapen, al heeft Weide wel het lef om ook de flops uit zijn carrière te benoemen. Ook het schandaal over Soon-Yi Previn komt omzichtig aan bod – zijn stiefdochter met wie hij in 1992 tot horreur van zijn toenmalige partner en muze Mia Farrow (die hier als vanzelfsprekend ontbreekt) een affaire begon en met wie hij nog steeds is getrouwd.

Het resultaat? Een grondig geresearcht, onderhoudend en bij vlagen grappig portret van een filmfenomeen, maar té salonfähig en te conventioneel om ook de Allenbashers – die de jongste twintig jaar vaak recht van spreken hadden – te beroeren.

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content