Academische intriges, familiale ruzies en het leven als kosmische klucht: dat zijn de thema’s waarrond Joseph Cedars wel heel erg Joodse en licht misantropische komedie is gedrapeerd.
Footnote ***
Joseph Cedar met Shlomo Bar Aba, Lior Ashkenazi, Aliza Rosen
De appel valt niet ver van de olijfboom, behalve dan in Joseph Cedars wrange, joodse komedie Footnote.
Academische intriges, familiale ruzies en het leven als kosmische klucht: dat zijn de thema’s waarrond Joseph Cedars wel heel erg Joodse en licht misantropische komedie is gedrapeerd.
Alles speelt zich af binnen de familie Shkolnik, een intellectuele clan uit Jeruzalem van wie zowel vader Eliezer als zoon Uriel het tot professor in de talmoedische literatuur hebben geschopt. Alleen verliep de carrière van junior net iets voorspoediger – met een pak academische titels en prijzen, terwijl zijn knorrige pa nooit verder raakte dan een voetnoot in één of ander naslagwerk.
Geen wonder dat de twee tegenpolen niet meteen een warme band hebben. En dat wordt er beslist niet beter op wanneer Eliezer per abuis een staatsprijs krijgt die eigenlijk voor zijn zoon is bedoeld. Zal Uriel het lef hebben om het pijnlijke misverstand uit te klaren en zijn pa de waarheid te vertellen? En hoe zal Eliezer, die zich sowieso al ongemakkelijk voelt in de moderne, academische wereld, die klap incasseren?
Cedar mag zijn vierde langspeler dan wel als een koosjere komedie labelen, inclusief flink wat jiddische offbeathumor en absurdistische, Wes Anderson-achtige montagesequensen. Onder de gladde bovenlaag schuilt duidelijk een somber mens- en dito wereldbeeld. Veel goedhartige personages lopen er in Footnote namelijk niet rond, zeker niet grumpy old man Eliezer, wiens gezicht steevast op onweer staat.
Toch is het niet die vreemde melange van existentiële tristesse, familiale sitcom en academische hybris die van Elezier een soort hedendaagse bitter grappige Job maakt, net zoals de joodse wiskundeleraar Larry Gropnik in A Serious Man van de broertjes Coen. Dat Footnote vorig jaar in Cannes werd bekroond met de prijs voor het beste scenario valt dan ook makkelijk te rechtvaardigen. Bovendien zijn er niet veel komedies – of beter: dramadies – die minstens zoveel aandacht hebben voor de verpakking als voor de verbale punchlines.
Niks meer dan een voetnoot in de filmannalen, maar wel een geestige en een die nog een tijdje blijft hangen. Mazzeltof!
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier