Recensie: ‘Whiplash’, vanavond op Canvas, is niet voor gevoelige zielen

Miles Teller achter de drums in Whiplash. © gf

Canvas zendt vrijdagavond Whiplash uit, een Oscarwinnaar die de betere sm, straf drumwerk en een messcherp acteerduel combineert. Herlees onze review hier.

Het met drie Oscars bekroonde Whiplash is de Black Swan-, Raging Bull- en Full Metal Jacket-versie van Fame. Niets voor gevoelige zielen dus, en evenmin voor de liefhebbers van traag en subtiel. De drumvellen kleuren meer dan eens rood omdat de bloedende leerling-drummer om wie het in deze zinderende prent draait van geen ophouden weet. Personages die zich nog fanatieker in het zweet werken, moet je al in boksfilms gaan zoeken.

Sluit virtuositeit menselijkheid uit? Waar eindigt pedagogie en begint misbruik? Dat zijn de vragen die Chazelle zich stelt.

Dat had lachwekkend kunnen zijn, maar de jonge regisseur-scenarist Damien Chazelle, die zijn gelijknamige kortfilm pimpte tot een langspeler, komt met elke poëtische overdrijving weg. Door de constant aangehouden onheilspellende sfeer, de opzwepende muziek en het hoge tempo haal je het niet in je hoofd om te beginnen muggenziften.

Bovendien duelleren de twee hoofdpersonages met zoveel overgave dat je soms naar adem vergeet te happen. In de linkerhoek: leerling-drummer Andrew, vertolkt door Miles Teller. Teller lijkt fysiek wat op de jonge Tom Hanks en vat met een uitgebalanceerde vertolking de ambiguïteit van zijn personage: een ambitieuze jazzdrummer, half prooi, half roofdier.

In de rechterhoek: jazzorkestleider Fletcher, vertolkt door J.K. Simmons (Burn after Reading, Oz) in de rol van zijn leven. Fletcher boezemt nog meer schrik in dan die vreselijke drilsergeant in het eerste deel van Kubricks Full Metal Jacket. Brullen, machtsspelletjes spelen en stoelen en cymbalen naar iemands hoofd gooien beschouwt hij als aanvaardbare pedagogische methodes. Zijn grote motivatie? Middelmatigheid uitdrijven en een genie ontdekken.

De hyperambitieuze drummer gelooft in het erg Amerikaanse adagium dat je enorme offers moet brengen om de top te halen en drumt zich als een volleerde masochist dagelijks in trance om vervolgens alleen te horen te krijgen dat het nóg sneller en nóg beter moet. Kweek je zo artiesten of monsters? Sluit virtuositeit menselijkheid uit? Waar eindigt pedagogie en begint misbruik? Dat zijn de vragen die Chazelle zich stelt, en hij weet er de spanning in te houden tot de allerlaatste drumslag.

Whiplash, vrijdag 12 januari op Canvas

Damien Chazelle, met Miles Teller, J. K. Simmons, Melissa Benoist.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content