Fien Troch: ‘Aan tafel spraken we niet over de film. Dat wilden we onze kinderen niet aandoen’

Fien Troch sleepte afgelopen weekend op het filmfestival van Venetië de prijs voor beste regie in de wacht. Een betere titel dan Home had ze niet kunnen kiezen voor haar vierde film, want het broeierige drama werd een huiselijke aangelegenheid. Trochs partner Nico Leunen deed de montage én schreef mee aan het scenario. ‘De wisselwerking tussen ons was intens.’

De filmfestivals van Toronto en Venetië bezoeken ze nog samen, maar de andere festivals zullen het met de helft van het koppel Troch-Leunen moeten doen. ‘Anders kunnen we het huishouden niet bolwerken’, vertelt de regisseuse. ‘Mijn moederhart bloedde toen ik het begin van het schooljaar moest missen, maar je wordt niet elke dag uitgenodigd voor zulke belangrijke festivals.’

Je schrijft ook niet elke dag samen met de vader van je kinderen een film over met zichzelf en elkaar worstelende tieners en volwassenen.

FIEN TROCH: Dat was een heel natuurlijk proces. Ik wist eerst niet goed waar ik met mijn idee heen moest en toen heeft Nico me geïnterviewd en zijn we van daaruit vertrokken. Er was vroeger ook al een wisselwerking tussen ons, maar die was nu nog iets intenser. ’s Avonds was het ook écht gedaan. Aan tafel hadden we het er niet meer over. Dat wilden we de kinderen niet aandoen.

Je hebt je jonge acteurs niet gespaard. Als broekje plots tegenover Kevin Janssens of Jeroen Perceval staan, zal voor hen ook wel even schrikken geweest zijn.

TROCH: Dit begint op reclamepraat te lijken, maar ook dat ging heel vlot. De vier hoofdrolspelers hebben we via een open oproep en via street casting gevonden. In het begin vreesde ik dat we de juiste balans niet zouden vinden tussen hun onervaren spel en het meer geconditioneerde acteerwerk van de andere acteurs, maar dat is onwaarschijnlijk goed gegaan. Die jongeren waren ook heel open en onbezonnen omdat hun carrière er niet van afhing. En de volwassen acteurs hebben we natuurlijk niet alleen gecast omdat ze de juiste kop hebben, maar ook omdat ik weet dat ze supergoed zijn. (Sam De Wilde)