EXCLUSIEF VANUIT CANNES 2009: Dave Mestdach interviewt Mariah Carey

R&B-Superster Mariah Carey maakt haar comeback als actrice in Precious. Dave Mestdach struinde met La Carey op de Croisette en praatte met haar over haar prima bijrol in het gitzwarte incestdrama.

Negen jaar na het debacle van Glitter probeert popdiva Mariah Carey (39) het eindelijk nog eens op het witte doek. Zonder make-up deze keer. Dave Mestdach struinde met La Carey op de Croisette en praatte met haar over haar prima bijrol in Precious, een Afro-Amerikaans drama over incest, misbruik en analfabetisme dat is geselecteerd in de nevensectie Un Certain Regard. ‘Dat mensen me niet herkennen, vind ik een mooi compliment.’

175 miljoen verkochte platen. Vijf Grammies. Plus: de meeste nummer één hits sinds The Beatles. Slecht heeft popdiva Mariah Carey de voorbije twintig jaar niet geboerd, al wilde het op het witte doek helaas iets minder vlotten. Zo zag ze de enige film waarin ze ooit de hoofdrol speelde – het tuttige Glitter (2001)- niet alleen royaal floppen. Voor haar ronduit beroerde acteerprestatie kreeg Carey indertijd ook nog eens een Razzie Award in handen gedrukt. Oftewel: de spotprijs voor de kneusjes van Hollywood.

Geen wonder dat de Amerikaanse glamourqueen het daarna wijselijk bij zingen hield, al duikt ze de voorbije nu en dan weer op in een discreet bijrolletje in een nog discretere film. Zo maakte Carey gisteren in Cannes een geslaagde comeback in het aangrijpende tienerdrama Precious. Tenminste; als u haar zonder make-up al herkent. In deze film uit de nevensectie Un Cerain Regard zet ze een prima bijrol neer als de sociaal werkster die zich het trieste lot aantrekt van de 16-jarige Precious (Gabourey Sidibe), een zwart meisje uit Harlem, New York dat niet alleen moddervet en analfabeet is. Maar bovendien zwanger blijkt van haar bloedeigen vader.

Hoewel de film, met zijn topzware thematiek en bescheiden budget, niet meteen blockbustermateriaal lijkt, deed de tweede langspeler van regisseur Lee Daniels ondertussen verrassend veel stof opwaaien. Zo werd hij niet alleen uitgebreid gepromoot bij Oprah Winfrey die haar naam op de credits liet zetten als ‘executive producer’. Deze pakkende verfilming van de roman Push door de zwarte schrijfster Sapphire werd eerder enthousiast onthaald op de prestigieuze filmfestivals van Sundance en nu dus ook in Cannes. Een gesprek.

Had je de roman Push van Sapphire gelezen? Mariah Carey: (knikt) ‘Ik was een enorme fan van het boek, hoewel ik geen groot lezer ben. Het zou verplichte literatuur moeten zijn voor elke Afro-Amerikaan. Tenslotte gaat het niet alleen over typisch ‘zwarte’ problemen. Het is ook op een typisch ‘zwarte’ manier verteld. Het is rauw en poëtisch, funky en keihard tegelijkertijd.

Je hebt dus zelf gesolliciteerd naar een rol? Carey: Dat niet. Ik ken regisseur Lee Daniels al een paar jaar en had ook al een rolletje in zijn vorige film Tennessee. Toch heb ik even geaarzeld toen hij me vroeg voor Precious. Ik zag namelijk niet goed in welke rol ik kon spelen. Tot Lee op de proppen kwam met de idee om het personage van die sociaal werkster speciaal voor mij aan te passen. ‘We verzinnen wel een nieuwe look voor jou ‘, zo verzekerde hij. ‘En bovendien zal het je deugd doen om ook eens zonder schmink en blingbling in beeld te komen.’

Hij heeft woord gehouden want glamoureus zie je er in de film niet uit. Sommige mensen hebben je zelfs geeneens herkend. Carey: Dat vind ik een mooi compliment. Hoe je het ook draait of keert. Ik ben en blijf een celebrity. Overal sleur ik mijn publieke persona met me mee. En dat zullen de meesten associëren met luxe en glamour. Als je dan op een overtuigende manier een sociaal werkster wil spelen, komt het er op aan om dat persona laag voor laag weg te schrapen. Tot alleen nog je personage overschiet. Daar ben ik hopelijk in gelukt.

Je maakt je dus geen zorgen over hoe je eruit ziet in de film? Carey: Toch wel. Ik ben ijdel, net als iedereen. Alleen had ik Lee beloofd dat hij me mocht filmen zoals hij wilde. En ik moet zeggen: hij heeft zich niet ingehouden. Toen ik mezelf zag onder dat felle fluorescerende licht met dat ongewassen haar, was het toch wel even schrikken. Vandaar dat ik tussen de takes door stiekem toch even mijn poederdoos heb boven gehaald. Alleen had Lee het meteen in de gaten en wilde hij er jammer genoeg niks van weten. (lacht)

Je bent opgegroeid in New York als dochter van een blanke moeder en een zwarte vader. Was je met de sociale problematiek uit de film vertrouwd? Carey: Voor een stuk. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik drie was en met mijn vader had ik als kind niet veel contact. Ik ben gelukkig wel naar school geweest tot mijn achttiende en met incest, verkrachting of drugs heb ik godzijdank nooit iets te maken gehad. Dat betekent niet die problemen niet voorkwamen in onze buurt. Ik weet dat er in mijn vaders familie nogal wat ooms en tantes met drank- en drugproblemen waren. En ik heb zelf ook mensen gekend die me heel erg dierbaar waren en in de marge dreigden te belanden (haar oudere zus Alison raakte op haar 15de verslaafd aan drugs, belandde daarna in de prostitutie en is inmiddels al 15 jaar seropositief, nvdr). Meer wil ik daar verder niet over kwijt. Laat het me er op houden dat ik niet in een zeepbel geboren ben waarin ik alleen maar hoge noten zat te zingen. Ik ben voldoende vertrouwd met de problemen van Precious om me in haar wereld in te leven.

Precious sleept zich door de moeilijke momenten door zich in te beelden dat ze een popster is. Hoe ging jij daar vroeger mee om? Carey: Als kind deed ik niks anders. Maar wie heeft er nooit voor de spiegel gestaan met een haarborstel als microfoon? Gelukkig bleek ik ook écht te kunnen zingen. Muziek is dan ook altijd mijn grote passie geweest. Ik besefte dat het mijn enige kans was om aan mijn milieu te kunnen ontsnappen. Vandaar dat mijn moeder indertijd mijn grootste fan was en me altijd heeft aangemoedigd om te zingen.

Dave Mestdach