Een Vrouw tussen Hond en Wolf: stijlvolle kroniek van WOII

André Delvaux verkent in ‘Een Vrouw tussen Hond en Wolf’ de gevolgen van collaboratie en verzet tijdens en na WOII.

Een Vrouw Tussen Hond en Wolf ***

België, 1979

Cinematek

In deze stijlvolle kroniek van de bezettingsjaren, de bevrijding en de nasleep draait alles rond Lieve, gespeeld door de Franse actrice Marie-Christine Barrault (hier gedubd in het Nederlands). Lieves man Adriaan (Rutger Hauer), een door zijn priester-neef misleide fanaticus, voegt zich na het uitbreken van de oorlog bij het Vlaamse Legioen aan het oostfront. Tijdens zijn afwezigheid zoekt een Antwerpse verzetsstrijder (Roger Van Hool) onderdak bij Lieve, waarop ze een relatie beginnen.

André Delvaux en zijn coscenarist Ivo Michiels snijden met hun liefdesverhaal de problematiek van de zogenaamde zwarten in het tijdens WOII officieel neutrale België aan. Nochtans staan noch de activiteiten van de nationaalsocialisten, noch de acties van het verzet centraal. Het is hoe die ideologische tegenpolen – de hond en wolf uit de titel, inderdaad – op Lieve inwerken, wat Delvaux en Michiels interesseert.

Daarbij hanteert Delvaux een uitgesproken intimistische vertelstijl om met verstilde tableaus en strakke beeldcomposities Lieves tweestrijd te verbeelden. Zijn gefragmenteerd aandoende opbouw – waarbij elke scène met een fade-out wordt afgesloten – geeft perfect weer hoe Lieve dag in dag uit in onzekerheid leeft, om uiteindelijk te ontdekken dat geen van beide mannen echt om haar geeft.

Dat Delvaux nooit een regisseur van grote emoties is geweest, merk je ook aan ‘Een Vrouw tussen Hond en Wolf’. In subtiele schetsen introduceert hij wel de gevolgen die jaloezie, collaboratie en egoïsme op Lieve hebben, maar zij blijft daar steeds ingetogen bij. De rijkdom zit hem in genuanceerde details en korte blikken. De films van Delvaux winnen eigenlijk bij elke visie aan glans, zo ook ‘Een Vrouw tussen Hond en Wolf’.

Piet Goethals

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content