Dit was de Knack Focus Filmdag volgens Dave Mestdach: ‘Cinema is de ultieme zombie’

Zaterdag vond de jaarlijkse Knack Focus Filmdag plaats op het Film Fest Gent. In een uitverkochte bioscoopzaal kregen 380 filmliefhebbers vijf topfilms op een rij te zien, geselecteerd door Knack Focus-recensent Dave Mestdach.

‘We leven in een evenementiële cultuur’, verklaart Mestdach de grote opkomst op de Knack Focus Filmdag. ‘Waar men in een gewone week misschien minder geneigd is naar de bioscoop te gaan, pikt men wel graag zulke evenementen mee. Het verbaast mij niet dat de zalen vol zitten. Cinema wordt al veertig jaar dood verklaard, maar blijft herrijzen. ‘Naar het bioscoopscherm kijken we op, op de televisie kijken we neer, fysiek dan toch’, grap ik weleens. Maar serieus: cinema is de ultieme zombie, ze is onuitroeibaar.’

‘Op de Knack Focus Filmdag zetten we in op auteurscinema, gemaakt door regisseurs met een visie op mens, maatschappij en vooral op cinema zelf. Vorm genereert inhoud, niet omgekeerd. We zijn er hier met 380 toeschouwers getuige van, maar in de hele wereld zijn we met duizenden, miljoenen. Let’s make cinema great again.‘

Dave Mestdach over de vijf films die hij voor de Knack Focus Filmdag selecteerde:

The Salesman (Asghar Farhadi)

‘Asghar Farhadi toont ons niet het Iran dat we kennen van op het nieuws, namelijk dat van godsdienst, fanatici en nucleaire experten, maar een open, intellectueel goed geschoolde maatschappij met veel dynamische jongeren. De chroniqueur van die Iraanse middenklasse is Asghar Farhadi, een man die eerder prachtige films als A Separation (2011) maakte, waarvoor hij én de Oscar én de Gouden Beer heeft gekregen. Ook zijn nieuwste film werd al bekroond, met de prijs voor beste scenario en beste acteur in Cannes. De film combineert de neorealistische traditie met moderne, westerse elementen. Hij is zowel geïnspireerd op Kiarostami als op Hitchcock.’

Paterson (Jim Jarmusch)

‘Jim Jarmusch is the king of cool, de meesterminimalist van de Amerikaanse independent cinema. Hij is bekend van Stranger Than Paradise (1984), Down By Law (1986) en Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999). De jongste jaren was hij een beetje zijn mojo kwijt, maar met Paterson is hij helemaal terug en doet hij datgene wat hij het beste kan: op een heel reële, relaxte, coole, bitterzoete, poëtische manier kijken naar de alledaagsheid van het bestaan. Hij bezingt het zodanig dat het een melancholische, warme ziel krijgt. Adam Driver speelt een buschauffeur die elke dag indeelt volgens dezelfde rituelen. Hij laat zich inspireren door een dichter die indertijd in het gelijknamig dorpje Paterson woonde.’

Home (Fien Troch)

‘De laatste jaren passeerden al veel jongerenkronieken de revue, waarin jongeren botsen met de volwassen wereld en omgekeerd. Het is een subgenre op zich geworden. Ik denk dan aan Kids (1995) van Larry Clark, Harmony Korine met Gummo (1997), Gus Van Sant en zijn Paranoid Park (2007)… We hebben nu ook een Vlaamse film die zich daarmee kan meten. Fien Troch is een rastalent, zo bewees ze al met haar vorige film Kid (2012). Haar jongste film Home werd al bekroond in Venetië en Toronto. Het is een heel pakkend portret van tieners die hun parcours moeten zien te vinden in de volwassen wereld, met alle moeilijkheden vandien. Troch werkt met een enorm naturel, een enorme drive. Home is een hartverscheurend mooi en authentiek verhaal van een documentair realisme, zoals je dat niet vaak ziet in dit genre. Het is een jongerenkroniek die door iedereen tussen de 16 en 116 gezien moet worden.’

Baccalauréat (Cristian Mungiu)

‘Cristian Mungiu, een Roemeense regisseur, is samen met Asghar Farhadi opgekomen. Hij weet zijn morele dilemma’s altijd met heel veel suspense te verpakken. Hij confronteert zijn personages op een schitterende manier met kleine incidenten die hen dwingen om heel grote, morele keuzes te maken. Dankzij de onbewogen camera leef je echt mee met de personages, maar dat realisme wordt gecombineerd met een heel complex, gelaagde scenario vol thrillerelementen. Zijn films vliegen als het ware voorbij. Hij won in 2007 de Gouden Palm met het abortusdrama 4 Months, 3 Weeks and 2 Days, en zijn nieuwste film Baccalauréat vertelt het verhaal van een dokter uit een klein Roemeens dorpje die iets goed meent te doen voor zijn dochter, maar het draait helemaal anders uit, waardoor hij gedwongen wordt zijn morele kompas bij te stellen.’

Jackie (Pablo Larraín)

‘Met Jackie reikt deze geweldige Chileense regisseur ons een biopic aan die eigenlijk geen biopic is, maar eerder een metafilm. De film volgt Jackie Kennedy voor, tijdens en na de moord op haar echtgenoot JFK. We leren haar niet alleen kennen als een tragisch slachtoffer maar ook als een heel gewiekste intrigante en een popcultureel icoon. De toeschouwer krijgt tegelijkertijd een heel afstandelijke film te zien, die bijna commentaar geeft op de film zelf. De manier waarop Larraín dat doet is enorm bevlogen, en de muziek van Mica Levi is schitterend. Het is een heel gedurfde biopic met sterk camerawerk. Helemaan anders dan wat je zou verwachten van een Hollywood-biopic. Naast Peter Sarsgaard zien we de flegmatieke en charismatische Natalie Portman in de meest begeesterende rol van haar leven.’

Auteur: Bo Alfaro Decreton