Inarittu verrast in positieve zin met een geïnspireerde en saillante satire op het acteurswereldje en het vreugdevuur der ijdelheden dat zich in de immer hectische coulissen van Broadway afspeelt.
Alejandro Gonzalez Inarritu, oftewel de Mexicaanse sombermans achter Amores Perros, 21 Grams en Babel, die een komedie maakt? Het klinkt als ‘Steven Defour gaat voetballen voor Anderlecht’ maar Inarittu verrast in positieve zin met een geïnspireerde en saillante satire op het acteurswereldje en het vreugdevuur der ijdelheden dat zich in de immer hectische coulissen van Broadway afspeelt.
Centraal in deze zwarte komedie staat een acteur die ooit bovenaan de A-List van Hollywood stond als de populaire superheld Birdman, maar daarna van zijn voetstuk tuimelde en probeert zijn carrière herop te starten op Broadway met een theateradaptatie van – this time he’s serious! – Raymond Carver. Hoge kunst en lage instincten als roem en ambitie komen dan ook algauw frontaal met elkaar in de clinch, met Michael Keaton – ooit gevierd als Batman, nu weggedeemsterd als karakteracteur – in een heerlijk vlezige rol waar de pathos en de welwillende zelfspot vanaf druipt.
Hoewel Inarritu de toon luchtig houdt slaagt hij er ook nu in de nodige gravitas in zijn coulissenkolder te smokkelen en leest Birdman als een uptempo reflectie die niet alleen iets zegt over de ijdelheden van Hollywood, die sinds jaar en dag een culturele genocide pleegt zoals één van de randpersonages – Emma Stone, Ed Norton, Andrea Riseborough en Naomi Watts tekenen eveneens present – sarcastisch opmerkt.
Bovendien giet Inarittu de strubbelingen voor en achter de Buhne in lange, ononderbroken single takes, waarin cameraman Emmanuel Lubezski van het ene personage haast naadloos (met dank aan subtiele digitale cuts) naar de andere ruimte glijdt en waardoor het geheel nooit zijn energieke tempo verliest en netjes het evenwicht houdt tussen ernst en scherts.
Het leven is een schouwtoneel, wist Shakespeare al, en nu dus duidelijk ook de vol compassie grijnzende Alejandro Gonzalez Inarritu.
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier