De Australische cineast Cate Shortland is niet alleen de eerste vrouw aan het roer van een Marvel-vlaggenschip, ze verwent ook de ogen. ‘Ik wil zoveel mogelijk schoonheid in een film binnensmokkelen.’
Het opmerkelijkst aan de vierde fase in het Marvel Cinematic Universe is voorlopig dat inwisselbare mannelijke regisseurs zijn ingeruild voor vrouwelijke cineasten die hun sporen hebben verdiend in het arthousecircuit. Eternals (in oktober in de zalen) werd toevertrouwd aan Chloé Zhao, die eerder dit jaar met Nomadland de belangrijkste Oscars won. Voor Black Widow klopte de superheldenfabriek aan bij Cate Shortland, een Australische die in 2012 furore maakte met Lore, een zinnenprikkelende film over nazikinderen op de vlucht. Shortland ziet een parallel met Black Widow. ‘Beide films gaan over een epische reis en mensen die weigeren op te geven. Marvel en Scarlett Johansson hadden hun waardering voor Lore uitgedrukt en waren op de hoogte van mijn interesse voor wat mensen doen om te overleven.’
Niet de actiescènes die kunnen wedijveren met die in James Bond-films bezorgden Shortlands kopzorgen, wel het scenario. ‘De film moest fun zijn en daar hoort actie bij. Tegelijk wilden we Natasha Romanoff oprecht uitdiepen. Ze is namelijk een complex personage met veel geheimen waar ze liever niet over praat.’
Shortland bekent dat ze best veel koudwatervrees had. ‘Maar ik ben blij dat ik het avontuur heb aangedurfd. Het was heel hard werken maar de genoegdoening is navenant. Ik ben blij dat ik mijn steentje heb kunnen bijdragen en de weg mocht plaveien voor andere vrouwen.’
Net als Lore bevat Black Widow enkele magnifieke tableaus. ‘Op zeer jonge leeftijd was ik ondersteboven van de schoonheid in de films van Terrence Malick. Als je fantastische actrices als Scarlett Johansson of Florence Pugh kunt filmen tijdens het gouden uur, en bovendien in een mooi landschap, dan moet je dat ook doen. Ik krijg koude rillingen als ik aan die momenten terugdenk, want ik vind het belangrijk om zoveel mogelijk schoonheid in een film binnen te smokkelen. Ik herinner me een pief bij Disney die niet begreep waarom ik daar zoveel tijd en moeite in wilde steken. Het is nochtans simpel. Voor mij is cinema een symbiose van uitstekend acteerwerk, schoonheid en waarheid. Als een van die zaken in een film ontbreekt, heb ik mijn werk niet goed gedaan.’
