Cartoonist Karl Meersman schenkt Ken Loach een passend afscheidscadeau

De ontmoeting © .

Met Jimmy’s Hall leverde Ken Loach, de inmiddels 78-jarige nestor van de Britse sociaal-realistische cinema, dit jaar mogelijk zijn allerlaatste film af. Al wil hij dat niet luidop gezegd hebben. Dat verdient een afscheidscadeau vonden we bij Knack Focus, en dus trokken we naar het bescheiden, Londense kantoor van Kameraad Ken waar onze huiscartoonist Karl Meersman hem dit passende portret schonk.

‘Loach is één van de groten.’, aldus Karl, een bewonderaar sinds jaar en dag. ‘Hij is dé man van de geëngageerde film, een regisseur die zowel artistiek als menselijk weet te overtuigen. Die durft politiek te zijn, ook. Die sociaal onrecht aan de kaak durft te stellen. Kes, Raining Stones, Sweet Sixteen, Looking for Eric, het zijn en blijven prachtfilms. Het is ook geen toeval dat Loach vaak jonge of ongekende acteurs weet te lanceren. Hij is oprecht geïnteresseerd in gewone mensen, in hoe ze oproeien, in hoe ze hun plaats in de wereld zoeken. En dat raakt me.’

Voor zijn portret – met gebalde linkervuist en cyrillische E – baseerde Karl zich op oude, communistische propaganda-affiches van weleer. ‘Loach is tot op de dag van vandaag trouw gebleven aan zijn linkse principes. Als oude man – met alle respect gezegd – springt hij nog altijd fluks barricades op. Maar het is vooral een zachtaardige en breekbare man. Dat bleek ook tijdens onze ontmoeting. Hij heeft als filmmaker zwarte sneeuw gezien. Hij werd geboycot, maar dat maakt hem zo nederig en toegankelijk. Hoe gevierd en gelauwerd hij ondertussen ook is. Je kwetsbaar durven opstellen, daar heb je een grote persoonlijkheid voor nodig. En die heeft Loach. Hopelijk lees je dat in het portret.’

Kameraad Ken, met wie je een uitgebreid (afscheids?)interview over leven, werk en politiek kunt lezen in Knack deze week – kon de tekening, en de geste, alvast appreciëren. ‘Ik heb veel mooie prijzen gekregen, in Cannes, in Berlijn, maar dit is heel speciaal.’, sprak een duidelijk blijde en zelfs wat geëmotioneerde Loach. ‘Meestal ben ik het die anderen portretteer. Nu ben ik het onderwerp. Erg knap. En hartelijk dank. Ik geef het portret zeker een mooi plaatsje in mijn bureau. Ik ga ook mijn best doen om de oude militant die erop afgebeeld staat in ere te houden. Ik vraag me alleen af: heb ik echt zo veel rimpels?’ (lacht)

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content