Cannes Filmrecensie ‘Jeune et Jolie’

Ze zijn toch zo lief, meneer. Een 17-jarig meisje verkoopt vrijwillig haar lichaam in François Ozons tedere en ambigue tienerportret Jeune et Jolie.

Seksualiteit, sensualiteit en moraliteit zijn altijd al François Ozons stokpaardjes geweest en in zijn nieuwste langspeler Jeune et Jolie berijdt de Franse rasfilmer die opnieuw in volle galop. Intrigante met dienst is dit keer een zeventien jarig meisje dat vrijwillig besluit bij te klussen als call girl, zonder dat haar familie – moeder, stiefvader en jongere broertje – daar weet van heeft.

Zoals van Ozon mocht worden verwacht is het hem niet te doen om tienerprostitutie aan te klagen of de tranen uit je ogen te trekken met een prekerig slachtofferdrama. Wat je krijgt is een genuanceerd en trefzeker geschetst portret van een seksueel ontwakend tienermeisje wier transgressieve gedrag vooral de hypocrisie van de volwassenen rond haar meedogenloos en met sensuele maar sardonische grijns bloot legt.

Ozon hangt zijn weer eens vloeiend vertelde en prima geacteerde film op aan de vier seizoenen en laat elk hoofdstuk telkens inleiden door een heerlijk sensueel popdeuntje van Françoise Hardy die de innerlijke tienerschmerzen treffend verwoordt. Misschien geen meesterwerk à la Sous le Sable, 5 x 2 of Le Temps qui Reste maar wel opnieuw een Ozon en grande forme, met la jeune et très jolie Marine Vatch als perfide lolita, onze eigen karakterveteraan Johan Leysen als haar cliënt en een mooi bijrolletje voor Ozan-habituée Charlotte Rampling.

Dave Mestdach