Billie Piper krijgt in ‘I Hate Suzie’ een rol die aardig in de buurt van haar werkelijkheid komt

In deze nieuwe serie komt een celebrity in de problemen nadat naaktfoto’s online zijn gelekt. Over een compleet van de pot gerukte premisse gesproken.

De telefoon van actrice Suzie Pickles is gehackt en foto’s waarop ze te zien is samen met een penis die niet aan haar echtgenoot toebehoort, worden online gegooid. Suzie heeft bovendien niet het geluk dat de tv-zenders waarvoor ze werkt ook de grootste kranten en tijdschriften in hun portefeuille hebben. In een tabloidcultuur als de Engelse leidt dat al snel tot koppen als ‘Pickles in a Pickle’ (‘Pickles in de penarie’) en virale toestanden. Op de ochtend dat de foto’s gelekt worden, vindt er in Suzies huis een fotoshoot plaats. Binnen de kortste keren is iedereen, van de fotograaf tot de make-upartieste en de decorateurs, in haar bijzijn ongegeneerd naar zijn of haar telefoon – en dus naar Suzie – aan het staren.

I Hate Suzie werd bedacht door schrijfster Lucy Prebble en hoofdrolspeelster Billie Piper, die eerder samenwerkten aan The Secret Diary of a Call Girl (2007-2011). Prebble is een naam in het Britse theaterwezen en heeft onder andere ook een aflevering van de HBO-reeks Succession geschreven. Piper van haar kant is begonnen als zingende tiener. Haar debuutsingle Because We Want To (1998) was op haar vijftiende een Britse nummer-éénhit die iedereen aan deze kant van het Kanaal gelukkig vergeten is. Als actrice beleefde ze haar doorbraak in Doctor Who, waarin haar personage Rose Tyler de nieuwe reisgezel van de doctor werd. Dankzij The Secret Diary of a Call Girl, de horrorserie Penny Dreadful (2014-2016) en een rist theaterstukken werd ze een van de meest gerespecteerde Britse actrices.

De reden waarom wij dat alles vertellen, is dat haar carrière wel wat parallellen met die van Suzie Pickles vertoont. Ook Suzie is een voormalig kindsterretje dat haar populariteit aan een sciencefictionserie dankt – in haar geval heet die Quo Vadis. Maar Suzie bleef daarna hangen in slechte horrorseries en het circuit van de scificonventies, waar Captain Brea, haar personage uit Quo Vadis, de nerds nog altijd doet zwijmelen. Als ze kort na het lekken van de foto’s naar zo’n conventies moet, verzucht ze: ‘Iedereen zal er naar mijn borsten staren en zich voorstellen hoe ik iemand pijp.’ Waarop haar manager nuchter opmerkt: ‘Dat doen ze toch altijd?’ En net als Suzie heeft Piper al kennisgemaakt met het schaamteloze gepeuter in je privéleven van de tabloids, in haar geval toen ze op haar achttiende trouwde met de toen 35-jarige radio- en tv-persoonlijkheid Chris Evans.

Maar privacy is niet het enige issue in deze hard bijtende comedy, die op verschroeiende girlpower drijft. Lucy Prebble heeft al verklaard dat verschillende productiehuizen het idee voor I Hate Suzie hadden verworpen met als excuus: ‘We hebben al een show over een vrouw die een inzinking krijgt.’ Het is ongetwijfeld even onrechtvaardig om de serie hier te vergelijken met het werk van Phoebe Waller-Bridge – Fleabag en Killing Eve -, maar we gaan het toch doen. Vanwege het vrouwelijke perspectief dat op een vanzelfsprekende manier het hele verhaal bepaalt. Vanwege de schurende mix van drama en comedy. En vanwege de entertainende manier waarop lastige onderwerpen worden aangepakt. Het zal u wel zijn opgevallen dat zowat elke reeks tegenwoordig topics als racisme, representatie en feminisme bevat, en dat die niet altijd even subtiel in het script verwerkt zijn. Daarmee vergeleken vloeit I Hate Suzie als water.

De eerste aflevering, waarin twintig mensen en twee honden door elkaar lopen en praten terwijl Suzie de telefoonhack net ontdekt heeft, is op het vlak van scenario én regie een krachttoer. In episode twee bespreekt ze de verdeling van haar inboedel met een collega-acteur en haar manager tijdens een cokefeestje op een groezelige hotelkamer. In de derde volgt een pakkende dialoog met de eigenaar van de penis – een getrouwde vader van vier kinderen, van wie er eentje overleden is. Dat soort vondsten maakt van I Hate Suzie een heel sterk vertelde reeks, die ook nog eens briljant wordt vertolkt. In de eerste plaats door Piper, maar ook door Leila Farzad als haar no-nonsense, biseksuele manager en Daniel Ings als de bedrogen echtgenoot.

Nog dit: I Hate Suzie ging in het Verenigd Koninkrijk al in augustus in première. De maand daarop richtte acteur Laurence Fox, Pipers tweede ex-echtgenoot en vader van haar twee zonen, de nieuwe partij Reclaim op, met als doel het uitvechten van een culturele oorlog. Dat was de culminatie van een lange reeks uitspraken die hij in 2020 gedaan heeft over ‘gedwongen diversiteit’, Black History Month, racisme en homoseksualiteit. En bij iedere ranzige opmerking van zijn kant werd in de pers Pipers naam en hun voorbije huwelijk vermeld. Een nieuw rondje ongewenste media-aandacht terwijl je net een reeks uit hebt over ongewenste media-aandacht: ze kan die ironie vast waarderen.