5 Berlinale inzendingen om naar uit te kijken

Het internationaal filmfestival van Berlijn, kortweg de Berlinale, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Ook heeft het festival een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

;

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

” type=hidden name=Attribute_detail>

;

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

;

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

;

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

” type=hidden name=Attribute_detail>

;

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

 

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

 

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

 

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

 

Camille Claudel 1915

 

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

 

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

 

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran                   

 

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

 Yesterday Never Ends 

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje 

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

 (LP)

” type=hidden name=Attribute_detail>

;

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

” type=hidden name=Attribute_detail>

Het internationaal filmfestival van Berlijn, ook wel de Berlinale genoemd, is een van de belangrijkste filmfestivals wereldwijd. Dit jaar vindt het festival, dat onder leiding staat van Dieter Kosslick, plaats van 7 tot 17 februari en heeft weer een indrukwekkend programma in de aanbieding.

Op de Berlinale is er plaats voor cinema uit alle uithoeken van de wereld. Zowel Noord-Amerikaanse films als cinema uit het Midden-Oosten en Europese filmparels worden vertoond voor een enthousiast, multicultureel publiek en jury. De 63ste editie van het festival zal geopend worden met de laatste nieuwe van grootmeester Wong Kar Wai, The Grandmaster. Toch ook even vermelden dan we, als Belgen, trots mogen zijn op Felix van Groeningen die met zijn film The Broken Circle Breakdown opgenomen werd in het ‘Panorama’ programma van de Berlinale. Dit is het onderdeel op het festival waar art house auteurscinema vertoond wordt.

Wie ontvangt er een gouden of zilveren beer? Wie wordt de lieveling van het publiek? Van welke cineasten geraakt de carrière wereldwijd gelanceerd na de vertoningen op de Berlinale?

Hier volgt een opsomming van de films die onze aandacht trokken.

The Grandmaster

Regisseur: Wong Kar Wai

Land: Hong Kong

Tony Leung en Zhang Ziyi mogen nog eens schitteren in een film van Chinees meesterstilist Wong Kar Wai (of Kar Wai Wong, altijd moeilijk om die Chinese namen juist te zeggen). De film, die het festival mag openen, vertelt het verhaal van twee kung fu meesters: Ip Man en Gong Er. Het verhaal speelt zich af in 1936, op de vooravond van de Japanse invasie in China. Een martial arts film vol verraad, eer en liefde in tijden van oorlog en bezetting. Dit belooft weer een visueel spektakel te worden met steracteurs Zhang Ziyi en Tony Leung die de innerlijke strijd van hun personages veruiterlijken in hun perfect uitgevoerde kung fu gevechten.

Night Train to Lisbon

Regisseur: Bille August

Land: Duitsland/Zwitserland/Portugal

De langverwachte verfilming van de gelijknamige roman van Pascal Mercier, door de Deense cineast Bille August, verhaalt over de Zwitserse professor, Raimund Gregorius, die na het lezen van een boek van de Portugese dichter Amadeu de Prado alles laat vallen en op avontuur vertrekt. Hij springt op de nachttrein naar Lissabon – ziedaar, de verklaring van de titel – om meer te weten te komen over de Portugese poëet die hem zo in zijn greep heeft. Gregorius is zo gefascineerd door de Prado omdat ze met dezelfde filosofische thema’s worstelen: de zin van menselijke daden en het onvervulde potentieel van eenieders leven. Deze film over de letterlijke en figuurlijke zoektocht van een Zwitserse professor en zijn ontmoetingen onderweg kan rekenen op een indrukwekkende sterrencast. De aanwezigheid van Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Christopher Lee, Mélanie Laurent en Lena Olin belooft alleszins veel goeds.

Camille Claudel 1915

Regisseur: Bruno Dumont

Land: Frankrijk

Juliette Binoche kruipt in de huid van de tragische beeldhouwster Camille Claudel. We kennen Camille Claudel vooral van haar stormachtige relatie met haar leermeester, Auguste Rodin, maar deze film focust op een latere periode in het leven van de artieste. Nadat er schizofrenie is vastgesteld bij Claudel, wordt ze door haar familie in een instelling geplaatst in het zuiden van Frankrijk, waar haar beeldhouwcarrière aan een abrupt einde komt. Ze vult haar dagen met het uitkijken naar een bezoek van haar geliefde broer, de schrijver Paul Claudel. De correspondentie tussen zus en broer inspireerde de cineast Bruno Dumont tot het maken van deze film over het verlies van een artistiek talent aan de waanzin en de psychiatrie. Het is opmerkelijk dat Dumont geopteerd heeft om samen te werken met de wereldberoemde Juliette Binoche, daar hij meestal kiest voor niet-professionele of onbekende acteurs. In de bijrollen heeft hij echter mentaal gehandicapte acteurs gecast, die de patiënten in de psychiatrische instelling spelen. De Franse regisseur laat zijn camera maar zelden buiten de dikke muren van de instelling filmen. Dit symboliseert de figuurlijke muur die tussen Camille en haar creatieve uitlaatklep en haar geliefde broer staat en haar geestestoestand enkel verergert.

Closed Curtain

Regisseur: Jafar Panahi & Kambuzia Partovi

Land: Iran

De Iraanse New Wave cineast Jafar Panahi, u misschien bekend van de film The White Balloon, is een meester in het neorealisme. Zijn openlijke kritiek op de Iraanse overheid in zijn films zorgde ervoor dat de cineast onder huisarrest werd geplaatst en een verbod kreeg om films te maken voor maar liefst 20 jaar. Deze gebeurtenissen leiden tot de dagboekachtige documentaire This Is Not a Film die hij desondanks zijn ban toch wist te maken, en volgens geruchten in een cake zou binnengesmokkeld hebben op het filmfestival van Cannes in 2011. Samen met Kambuzia Partovi heeft Panahi opnieuw een film uitgebracht, Closed Curtain, over een man met zijn hond en een jonge vrouw op de vlucht. Ze sluiten zichzelf op in een villa aan met gesloten gordijnen om zich te verbergen voor de politie. De dreigende geluiden van de naderende politie worden afgewisseld met het kalmerende klotsen van de zee. Panahi verschijnt ook zelf in de film, wat een Brechtiaans effect oplevert. We worden tussen fictie en non-fictie heen en weer geslingerd wanneer de personages en de regisseur, allemaal outlaws, elkaar observeren. Het is uitkijken naar deze absurde prent van de Iraanse cineast, gezien de moeilijke omstandigheden en zijn, in het verleden bewezen, talent.

Yesterday Never Ends

Regisseur: Isabel Coixet Land: Spanje

De regisseur van My Life Without Me, Isabel Coixet, neemt dit jaar deel aan de Berlinale in de categorie ‘Panorama’ met haar nieuwste film Yesterday Never Ends. De film neemt ons mee naar een dag in april 2017 in Barcelona. De crisis heeft flink huisgehouden en er zijn meer dan 7 miljoen Spanjaarden werkloos. We volgen een koppel die zich na 5 jaar vol tragische gebeurtenissen herenigen. De Spaanse regisseur speelt in op de huidige economische crisis in haar land en toont twee mensen met verschillende visies op de situatie. Net wanneer het koppel het gevoel krijgt dat het verleden er niet meer toe doet, worden ze er weer mee geconfronteerd. Onverteerde zaken uit het verleden komen altijd, op de een of andere manier, terug. We zijn benieuwd hoe Coixet dit pijnlijke, actuele thema aanpakt.

(LP)

” type=hidden name=Attribute_detail>