Voorbij de regenboog (Paul Kustermans)

Eva Kestemont, redactrice bij weekend.be, herlas Voorbij de Regenboog van Paul Kustermans. ‘Tot vandaag acht ik Kustermans – samen met Dawson’s Creek – mede verantwoordelijk voor mijn hopeloos hoge verwachtingen van de liefde.’

Voorbij de regenboog (Paul Kustermans)
© Averbode

Ik kan me welgeteld één keer herinneren dat mijn oudste broer, die liever voetbalde dan las, mij een leestip gaf. Als deze ene broer al zoiets deed, moest er wel iets speciaal met dat boek aan de hand zijn. Dat was ook zo. Ik heb Voorbij De Regenboog in die tijd zeker drie keer gelezen.

Kalverliefde in het groot

De formule was even eenvoudig als geniaal: Kustermans goot voor elk boek opnieuw een klassiek jongen-leert-meisje-kennen-verhaal in een historisch kader. Wat Voorbij de Regenboog uit zijn oeuvre laat springen, is de grote tragiek van het verhaal. Syrah is namelijk een aristocrate en Ruben maar een schildersleerling zonder ouders of enig bezit: in de Middeleeuwen kon dat al eens problemen geven. Bovendien blijkt algauw dat Syrah aan een dodelijke ziekte lijdt en dat het jong liefdesgeluk vroeger zou kunnen stoppen dan je als lezer wilt.

Oeverloos romantisch

Mijn broer vond indertijd het historische aspect het einde, ik smolt helemaal weg bij de grote filosofieën des levens die erin werden verkondigd en het romantisch verhaal. Tot vandaag acht ik Kustermans – samen met Dawson’s Creek – trouwens mede verantwoordelijk voor mijn hopeloos hoge verwachtingen van de liefde. De details waren door de jaren heen grotendeels vervaagd, maar de eindscène kon ik me nog glashelder voor de geest halen. Als bakvis heb ik me namelijk drie keer snotterend en met vochtige ogen door die laatste tien pagina’s heen moeten worstelen. Ik was jong in een tijd waarin hoofdpersonages – in tegenstelling tot vandaag – niet zomaar stierven, ziet u.

Verhaaltje

Grappig detail: er zit al jaren een verhaaltje in mijn hoofd over een vogel die in zijn hele vrije leven welgeteld twee keer aan land komt: een keer om geboren te worden en een keer om te sterven. Dat verhaaltje, dat ik in filosofische buien wel eens pleeg te vertellen, blijkt uit Voorbij De Regenboog te stammen. Of hoe je bepaalde dingen uit een fantasiewereld als deel van jezelf kan gaan beschouwen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content