Aimé Proost, ‘grootste vijand’ van Julien Schoenaerts, neemt volledig afstand van wat Stan Lauryssens geschreven heeft. Ook Bruno Schoenaerts, halfbroer van Matthias, kant zich nu tegen het boek over zijn vaders bipolaire stoornis.
Matthias Schoenaerts en zijn moeder Dominique Wiche hebben een kort geding aangespannen tegen auteur Stan Lauryssens en uitgeverij Manteau. Het boek ‘Schoenaerts’ over de bipolaire stoornis van acteur Julien Schoenaerts is volgens de familie geen waarheidsgetrouwe biografie.
‘Verregaand geniaal en verregaand destructief’
Een telefoontje en brief van Aimé Proost aan Bruno Schoenaerts, halfbroer van Matthias, deed ook voor hem de deur dicht. Bruno stelt zich dan wel niet partij bij het kort geding donderdag 23 oktober, maar neemt openlijk afstand van het boek, de auteur en de uitgever en schaart zich daarbij achter Matthias en zijn moeder.
‘Ik vind nog steeds dat alle aspecten van iemands persoonlijkheid belicht mogen worden. Mijn vader kon verregaand geniaal zijn, maar ook verregaand destructief’, zegt Bruno. ‘Aanvankelijk steunde ik de uitgave, omdat het een houvast kon bieden voor die mensen die met dezelfde problemen kampen.’
‘Ik las anekdotes in het boek, die ik niet kende, maar voor waar aannam. Tot ik omvergeblazen werd door een telefoontje van Aimé Proost. De man, bekend als mijn vaders grootste vijand, vertelde me dat mijn vader en hij geen al te goede vrienden waren, ‘maar ik heb dat boek gelezen en hem werd werkelijk onrecht aangedaan’.’
‘Aimé Proost had geen honden, mijn vader kon die dan ook niet verwaarlozen’
Proost neemt in een brief officieel afstand van een anekdote in ‘Schoenaerts’ die vertelt over het verblijf van Julien in Proosts villa. Een villa met parketvloer, Perzische tapijten, antiek, schilderijen van Karel Appel en twee honden. Of zo meent Lauryssens in zijn boek. De twee honden zouden zijn verwaarloosd en de villa vernield waarbij het parket als hout voor de kachel mocht dienen.
”Was het maar waar’, zei Aimé over zijn vermeende bezittingen’, vertelt Bruno. ‘Blijkbaar lag er helemaal geen parket in zijn woning, noch Perzische tapijten of die genoemde kostbare spullen. En het belangrijkste: Aimé Proost had geen honden.’
Volgens Bruno Schoenaerts heeft het verhaal wel iets weg van een anekdote die hem wel bekend was. ‘Een geestig verhaal eigenlijk’, begint hij. ‘Mijn vader verbleef ooit in een woning waar de verwarming tijdens een extreem koude winter niet werkte. De eigenaar wilde dat probleem niet oplossen. Mijn vader vond geen betere oplossing dan wat parket te stoken (lacht). Hij heeft die rechtszaak nog gewonnen ook.’
‘De waarheid was al erg genoeg’
Zo meent Bruno dat Lauryssens zich moet gebaseerd hebben op een reeks anekdotes die hij hier en daar heeft opgevangen. Maar door die in een verkeerde context te plaatsen, werd het boek sensationeel. ‘En hoewel ik achter het totaalplaatje van een artiest sta, met de goede en slechte kanten, gaan sensatie en onware taferelen een brug te ver’, zegt Bruno. ‘Er had een gelijkaardig boek in de rekken kunnen liggen, had Lauryssens de waarheid geschreven. De waarheid was namelijk al erg genoeg.’
Omdat er nu al enkele verhalen onwaar blijken te zijn, twijfelt Schoenaerts aan de rest van het boek. ‘Dit is een karikatuur van mijn vader en dat kunnen we als familie niet aanvaarden’, besluit hij.
Integraal: de brief waarin Aimé Proost verklaart dat de ‘feiten’ in ‘Schoenaerts’ onwaar zijn.
Beste Bruno
Na het verschijnen van het boek ‘Schoenaerts’, door Stan Lauryssens (in Antwerpen zot Stanneke genoemd) wil ik u het volgende meedelen.
1. De passage op bladzijde 185 is volledig onwaar. Ik heb Julien nooit gevraagd om op onze honden en huis te passen. Wij woonden in een modern huis, gebouwd door architecten Janssens en Schilz. Wij hebben nooit twee bouvier-honden gehad, noch een landgoed met prachtig aangelegde tuinen met eeuwenoude bomen, kamer met plafond van Franse eik, dure Perzische tapijten, antieke openhaarden en zwembad en sauna (dat was waar).
In toonkasten fraai gelakte schaalmodellen van de Mercator, Leopoldville, Belgenland van de Red Star Line. Eetkamer met klassieke Engelse meubelen op maat, allemaal fijne fineer en mooi houtwerk. Wijnen Mouton Rothchild, Chateaux Margaux, Chateaux d’Yquem – (ik wou dat dit laatste de waarheid was). Schilderijen van Karel Appel, Bram Bogart, Corneille enzovoort. Dat alles werd volgens het boek door Julien verbrand in de openhaard terwijl hij een paar flessen Mouton Rothchild ontkurkte.
Bladzijde 188: Aime en Jaqueline (echtgenote) komen thuis van Spanje na een welverdiende vakantie met de open Karmann Ghia (nooit gehad) een kreet van afgrijzen en twee bouviers halfdood en ondervoed.
Dat hele verhaal is nonsens. In het nawoord (bladzijde 173) zegt de schrijver ‘Dit is non-fictie, docudrama, alles oprecht, alles waar en echt gebeurd.’ Hij vergist zich zelfs van theaterstuk dat de avond voor de brand is gespeeld ‘Eindspel van Beckett’ in plaats van ‘Kaspar van Peter Handke’. Wel gebruikt de auteur de tektsten van Eindspel gedurende verschillende bladzijden 226 en verder.
Die laatste vergissing wordt koudweg toegegeven alsof het niet belangrijk was in het nawoord bladzijde 273.
Nu Bruno, over de stichting van het ringtheater, waar in het boek zo veel leugens over zijn geschreven. Het ringtheater is niet het product van een corrupte samenwerking tussen het stadsbestuur van Antwerpen en het Ringtheater, noch was er een vriendschapsband tussen Aime Proost en sommige leden van het stadsbestuur zoals in het boek wordt gesuggereerd. Bladzijde 41.
Ik woonde in Schilde, Jagersdreef en had een jonge vriend Hugo DeVolder. Hugo was een jonge acteur in het Brussels Kamer-theater (directeur Van Der Bracht). Zoals elke jonge acteur droomde Hugo van een eigen theater en kwam mij opzoeken voor steun, zowel financiële als praktische steun. Hij had een naam (Ringtheater) en een plaats, namelijk De Riddershoeve in Schoten. Ik beloofde mijn medewerking en mijn vrouw en ik waren theaterfans in Gent en we gingen vaak naar de Gentse KNS vooral als Julien Schoenaerts speelde. De eerste pogingen waren een flop. Weinig belangstelling. Wij probeerden wat meer professioneel theater te brengen met de ‘Dienstlift’ van Harold Pinter met oa. acteurs zoals Wim Meeuwissen en een mimespeler, Herman Verbeek. Daarna een mimeavond met Zwi Kanar. Die avond kwam er een journalist, Paul Van Morkhoven (vader van Ivo Pauwels en secretaris van het dramatisch gezelschap van de BRT) Hij kwam als recensent voor de Standaard. Hij wist mij te vertellen dat Julien Schoenaerts terugkwam van Holland op zoek naar een theater om eigen producties te spelen. Hij gaf mij het telefoonnummer van Julien. Ik heb hem een paar dagen later gebeld en na een uur waren wij beste vrienden en hebben we plannen gemaakt voor het ringtheater tot in de morgenuurtjes. Wij begonnen met de ‘huisbewaarder’ van H. Pinter. Vier voorstellingen werden gepland. Julien hielp mee met bierbakken en het maken van een tribune. Het was vier keer vollen bak en Julien werd 10.000 frank per voorstelling betaald. Wij zouden dat Ringtheater naar Antwerpen moeten brengen. Maar waar? Drie dagen later belde Julien mij: Eureka! Het oude theater in de Pastorijstraat. Samen bezochten wij de lokale pastoor en enkele mensen van de maatschapij De Vrede. Mondelinge overeenkomst: Maak het theater terug speelklaar en gij kunt voor 12 jaren gratis beschikken over dat theater. Nu was de job aan Aime Proost. Uitgevoerd:
1) Het theater werd helemaal gekuist
2) Herschilderd donkere inkom hall uitlopend op een witte ruimte.
3) Het theater zelf werd rood geschilderd
4) Onder het balkon waren kleine lampjes aangebracht om de sfeer van het oude theater terug waar te maken
5) foyer voor acteurs naast de scène in orde gebracht met oude spiegels aan een wand en gezellige oude lederen zetels
6) Kleedkamers op eerste verdieping in orde gebracht
7) De verwarming met KOLEN terug in orde gebracht (zeker geen sprake van olietanker onder de speelruimte)
Kosten van dit alles: 1.5 miljoen BF
Het eerste theaterjaar kon beginnen. Wij startten met een reeks van de ‘Huisbewaarder’ van Pinter. Daarna kwam de productie ‘Happy Family’ van Gilles Cooper. Regie: Kris Bets met Denise Deweerd, Bob Vanderveken en Doris Van Caneghem. ‘Happy Family’ werd maanden gespeeld en Julien was 10.000 BF per vertoning betaald. Het eerste speeljaar verliep zonder enige moeilijkheid vanwege Julien. En toen kwam de uitnodiging van de KNS om ‘King John’ van Shakespeare te spelen. Ondertussen had Julien Cochius leren kennen- vriendelijke oude man met zijn filosofie ‘Cochisme’ en de dans de ‘Cochamba’. Ik meen Bruno, dat gij bij de première van ‘King John’ naast mij zat. Bij het opengaan van het doek sprak Julien de toeschouwers toe. ‘Dames en heren, wij brengen vanavond een stuk dat opkomt voor rechtvaardigheid en vandaag werd door de directie van dit theater mijn vriend Cochius uit mijn loge verwijderd. Ik wil hier protesteren tegen deze maatregel.’ Julien werd door de KNS ontslagen. Daarna komt de periode van de mijnstaking en is alles misgelopen. Ik meen mij te herinneren dat Julien gecolloqueerd werd. Niet na de problemen van de mijnstaking, maar als gevolg van de vernieling van het atelier van uw mama Berenice Devos. In het ringtheater werden ondertussen enkele producties opgevoerd, o.a. ‘Happy Days’ van Beckett met Dora Van Der Groen. Ondertussen had het Ringtheater groot succes met ‘De Bruiloft’ van B. Brecht in de regie van Jacques Vissenaken. ‘De Bruiloft’ werd 178 keren opgevoerd en tot slot voor TV opgenomen in de Brakke Grond in Amsterdam. Hier begonnen de grote moeilijkheden van het Ringtheater met Julien. Alhoewel hij niet akkoord ging met het professionele karakter van de Bruiloft eiste hij 5.000 BF per voorstelling. Ondertussen werd in het Ringteater ‘Kaspar’ van Peter Handke voorbereid met horten en stoten in de regie van Walter Tillemans. Zoals iedereen weet werd de première driemaal uitgesteld omdat Julien niet aanwezig was. Gedurende de repetitie van Kaspar deden zich vele incidenten voor. Regelmatig werd feest gevierd met champagne enz. Op een dag arriveerde een grote vrachtwagen uit Brussel geladen met circa 100 mannequins. Deze zouden later gekleed zoals Kaspar opgesteld worden in de ingang en op de eerste verdieping. Kosten van dit project bedroegen 600.000 BF. Dat heb ik geweigerd. Ik was plots een idioot die niets van het theater begreep. Het werd mij allemaal te veel en ik daagde Julien voor de rechtbank. Wie zou verder het Ringtheater leiden? Aime Proost zal het theater beheren tot 31/12 en daarna Schoenaerts tot uitspraak ten gronde. Na 4 dagen Ringtheater geleid door Julien ‘brand in Ringtheater’. Ik werd door de politie ondervraagd en volledig vrijgesproken van vrijwillige brandstichting, bevestigd door de politie. Later vernam ik dat die avond zoals meestal een feestje werd georganiseerd in de foyer. Rond 2 uur ’s morgens verliet Julien met enkele jongeren het theater. Na eerst een controle in het theater te hebben uitgevoerd, wat alles behalve zijn normale routine was. Ik weet echt niet hoe de brand is ontstaan of door wie, maar het had wel een menselijk drama kunnen zijn vermits aanpalend een school voor gehandicapte kinderen bestond. Ik wil daar niet aan denken. Het theater werd later door een vereffenaar (mijnheer de Raedemaker) aan mij toegewezen, omdat Julien afzag van alle schulden door mij vereffend en door de huurgelden betaald door de Vlaamse kameropera en beheerd door de vereffenaar. Ik zelf heb mijn villa verkocht in Schilde en startte een kunstgallerij in een historische boerderij in Kessel bij Lier tot de hele familie uitweek naar Australië in oktober 1981.
Ik hoop dat dit schrijven jullie kan helpen in jullie acties tegen de auteur van het boek ‘Schoenaerts’.
Vele vriendelijke groeten uit Australië,
AIME
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier