Het palmares van Angoulême: Franser dan Frans

De directie van het Stripfestival van Angoulême had alles in het werk gesteld om een zo internationaal mogelijk palmares te krijgen. Maar daar hebben de jury’s zich weinig van aangetrokken. Een overzicht.

De festivaldirectie had alles in het werk gesteld om een zo internationaal mogelijk palmares te krijgen. Maar daar hebben de jury’s zich bijzonder weinig van aangetrokken.

De winnaar van de Grote Prijs is in weerwil van de wanhopige pogingen van de directie zo Frans als het maar kan zijn, ondanks zijn Nederlandse nationaliteit. Willem, alias Bernard Holtrop, is een bijtend cartoonist met een eigen penseelstijl, maar zijn faam is grotendeels verbonden met het Franse dagblad Libération waarin zijn cartoons verschijnen. Buiten Frankrijk kent haast niemand hem. De nieuwe, democratischere procedure om een Grote Prijs te kiezen, heeft dus niet het verhoopte internationale resultaat gehad.

De organisatie heeft gebruik gemaakt van een speciale prijs voor de 40ste editie om toch eindelijk eens een Japanner voor heel zijn oeuvre te bekronen. Akira Toriyama van Dragonball viel die eer te beurt.

Ook de albumjury plooide meer dan voorbije jaren terug op het bekende. Niet alleen kregen Franstalige auteurs belangrijke prijzen, de jury greep ook terug naar auteurs die al bekend stonden als lievelingen van het festival.

De keuze in de categorie van het beste album zou je zelfs inhoudelijk chauvinistisch kunnen noemen. Christophe Blain kreeg samen met Abel Lanzac de prijs voor Quai d’Orsay, een zwierige politieke sleutelstrip, die de pacifistische houding van de Franse buitenlandminister Dominique de Villepin in de aanloop naar de oorlog tegen Irak nogal ophemelt. De scenarist die schuilgaat achter het pseudoniem Abel Lanzac werkte destijds op het kabinet van de Franse Minister van Buitenlandse zaken en weet dus waar hij over spreekt. Christophe Blain won eerder al de prijs voor het beste album met Isaac de piraat in 2002. Hij is een van de twee auteurs die zo’n dubbelslag voor elkaar kregen, samen met Baru (voor Vluchtweg naar de zon en The Road to America).

Ook de prijs voor de beste serie ging naar een festivalgetrouwe. De Zwitser van Nederlandse afkomst Frederik Peeters, bij ons bekend door Koma en Blauwe pillen, kreeg de prijs voor zijn nieuwe sciencefictionserie Aâma. Peeters won in 2007 en 2008 al belangrijke albumprijzen voor zijn series Lupus en RG.

Verrassendere prijzen waren er voor de Britten Glyn Dillon(The Nao of Brown) en Jon McNaught (revelatieprijs voor Dockwood/Automne bij de hippe uitgever Nobrow). De patrimoniumprijs ging zoals verwacht naar het monnikenwerk dat vorm kreeg als een impressionante Franse uitgave van George Herrimans Krazy Kat. De publieksprijs ging naar de Franse Marie Montaigne voor Tu mourras moins bête. De jeugdjury had zijn taak donderdag al volbracht. Ze gaf de prijs niet aan Billy Bob van Nix, maar aan de populaire serie De Legendariërs.

Gert Meesters

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content