Angoulême 2013: Festival speelt op zeker

Het 40ste festival heeft in zijn officiële programma weinig verrassing kunnen bieden. Bijna alle tentoonstellingen focusten op vaste waardes en auteurs op pensioengerechtigde leeftijd. Daardoor kwam de tentoonstelling rond Brecht Evens en zijn studiegenoten des te beter uit de verf.

Striptentoonstellingen zijn vaak saai, omdat er aan de originele tekeningen weinig meer te zien valt dan aan de gedrukte pagina’s. Om interessant te zijn, moet een tentoonstelling dus nieuw werk of een verrassend perspectief bieden. Dat gebeurde dit jaar nauwelijks. De tentoonstellingen over auteurs op leeftijd Albert Uderzo, Jean-Claude Denis, Didier Comès (eerder te zien in Luik) waren op zichzelf degelijk, maar konden niet bepaald vernieuwend genoemd worden.

In hetzelfde rijtje had ook Andreas kunnen passen, maar doordat met de opstelling en muurschilderingen ingespeeld werd op de sfeer van Andreas’ boeken, steeg deze tentoonstelling toch boven de andere uit.

La boîte à Gand, een tentoonstelling die door het Vlaams Fonds voor de Letteren werd betaald over het werk van Brecht Evens en zijn studiegenoten aan het Gentse Sint-Lucas, kon niet in een beter jaar gepland zijn. Ze bood niet alleen grafisch werk dat nog nauwelijks in boekvorm beschikbaar is, de tentoongestelde auteurs leveren ook allemaal grafisch werk af dat niet alleen bedoeld is om te reproduceren. Het werk is als illustratie of schildering interessant op zichzelf en contrasteert daardoor met de typische zwart-witte strippagina met tipp-ex die elders in de stad hoogtij vierde.

In een beter jaar, zoals het jaar van Blutch, zou La boîte à Gand er nauwelijks uitgesprongen zijn, maar door de ongeïnspireerde aanpak van de meeste andere tentoonstellingen, bereikte ze dit jaar een maximaal effect.

Gert Meesters

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content