Tom Barman over het einde van Magnus: ‘Wij kunnen moeilijk op tegen dat jonge elektrogeweld’

Een nieuwe single en ep, een best of en een concertreeks: dat moet de kroon worden op bijna 15 jaar Magnus. Daarna ontbinden Tom Barman en CJ Bolland hun elektroverbond. ‘It’s a young man’s game, hè.

‘Toen gitarist Tim Vanhamel met Look at Us Now afkwam, wist ik: dit is een afscheidsnummer’, zegt Tom Barman over de nieuwe single. ‘Het is heel anthemy, heel Magnus. En het gaf ons de goesting ook de andere, na Where Neon Goes to Die (2014) geschreven songs af te maken en uit te brengen. Bij wijze van adieu. Voilà.’

Wanneer hebben jullie beslist de stekker eruit te trekken?

Tom Barman: Begin dit jaar. Unaniem, en het was geen sentimentele of moeilijke bedoening. Met het oog op wat er allemaal nog aankomt – een tweede film, een nieuwe TaxiWars en een doorstart van dEUS – moest ik wel grote schoonmaak houden. En CJ ook, met alle dromen en plannen die hij nog heeft. Niet dat Magnus ballast was – dat klinkt te oneerbiedig – maar dit is toch wel een soort eliminatie. Reculer pour mieux sauter, dat idee. Ik ga Magnus zeker missen – in geen enkele andere groep kon ik zo ongegeneerd mijn innerlijke George Michael, Prince of Annie Lennox kwijt – maar make no mistake: CJ had al een productionele hand in dEUS en TaxiWars, en dat zal zo blijven.

Debuutalbum The Body Gave You Everything (2004) is uitgegroeid tot een cultplaat. En de ambities voor Where Neon Goes to Die waren niet gering: met een heuse liveband schuimden jullie Europa af. Zijn de verwachtingen onvoldoende ingelost?

Barman: Toen wij begonnen, was die clash van elektro en funk heel fris – de ‘serieuze’ rockers haalden daar hun neus voor op – maar ons toenmalige label Anti dacht te snel dat het in de sacoche was, simpelweg omdat ik bekend was van dEUS en omdat CJ’s wereldsucces van eind jaren negentig nog nazinderde. Bijgevolg viel onze eerste plaat al een beetje tussen de plooien, en waren we ten tijde van de tweede in de ogen van velen een nieuwe band, eentje van een rocker en een techno-dj dan nog – huh?! Het was moeilijk aan te man te brengen. Geen wonder dat de Europese tour tegenviel, ook omdat die naar mijn gevoel te weinig gepromoot werd.

Zijn jullie hier ook niet gewoon te oud voor geworden?

Barman: De stijl heeft er misschien ook wel mee te maken, ja. Elektropop en r&b: it’s a young man’s game, hè. En als je ziet hoe snel en goedkoop dat jong geweld tegenwoordig werkt, ja, daar kunnen wij veertigers moeilijk tegenop, met onze verwende manier van werken. Wij spenderen belachelijk veel tijd en dus ook geld in de studio. ‘Een drummer in plaats van een sample?’ Betalen! ‘Een keyboardspeler erbij halen?’ Vergoeden! ‘Blazers en strijkers, waarom niet?’ Dokken! We love it, meer nog: we kúnnen niet anders. Maar aan ons tempo zou de volgende plaat er geweest zijn in 2024. (lacht) Dat zagen we niet meer zitten.