Deze foto is samen met die van Keith Richards mijn favoriet uit de collectie. Ik vind het een heel mooi moment tussen Meg en Jack. Het toont de innige verbondenheid die ze altijd hebben gehad.
Ik heb drie jaar getourd met Pixies. Deze foto nam ik tijdens hun hoogdagen eind jaren 80.Normaal moest hij verschijnen op de cover van het magazine Melody Maker maar door geschillen met de art director is dat uiteindelijk niet gebeurd. Achteraf is de foto toch nog verschenen in het blad. All’s well that ends well.
Deze foto beschrijft perfect de manier waarop Coldplay in zijn beginjaren de Verenigde Staten veroverde. Het straalt de vastberadenheid en intensiteit uit waarmee Chris Martin en co aan hun publicampagne werkten. Deze foto heeft zeker bijgedragen aan de ‘coolheid’ die de band in die tijd uitstraalde. Het is jammer dat ze de afgelopen jaren zo saai zijn geworden.
In de jaren negentig was ik goed bevriend met Jeff. Toen ik deze foto nam, zat hij in een heel goede periode. Nadien hebben de drugs hun tol geëist en is het snel bergaf gegaan met hem. Zonde, want hij was een uitzonderlijk talent.
Dit is veruit een van mijn favoriete foto’s. Van The Rolling Stones is Keith Richards de interessantste persoon om te fotograferen. Hij heeft een uitzonderlijk karakter en dat zie je perfect op de beelden die ik van hem heb gemaakt.
Oasis is niet de meest dankbare groep om te fotograferen maar de sessie waarin deze foto getrokken is, was een hele goede. Vooral Liam Gallagher was heel coöperatief en dat gebeurt maar eens op een blauwe maandag. Ik vind het nog steeds raar dat de band amper een jaar nadat ik deze foto trok, gesplit is.
Ik had amper vijftien minuten de tijd om deze foto te nemen. Alhoewel ik veel fotoshoots heb gedaan met REM waarin ik veel meer tijd had, blijft deze mijn favoriet. REM speelde toen nog in zijn originele line-up. Toen draaide de band nog helemaal rond de muziek in plaats van de politieke statements.
Met mijn foto’s probeer ik groepen die er in eerste instantie saai uitzien toch tijdloos en iconisch over te laten komen. Dat is heel goed gelukt bij Radiohead. Als ik hen fotografeer krijg ik mijn meest creatieve ideeën. Veel mensen begrijpen hun muziek niet maar ik vind Radiohead de beste en meest originele band die nog actief is.
Negen op tien bands zien gefotografeerd worden als een publicitaire verplichting. Bij U2 heb ik dat gevoel nooit gehad. Bono en co vinden hun image heel belangrijk en werkten altijd enorm goed mee. Desalniettemin komen de foto’s die ik van hen maak nooit geposeerd over.
Paul Weller heb ik in de loop der jaren vijf keer mogen fotograferen. Deze foto komt uit mijn laatste fotosessie met hem. Weller is de verpersoonlijking van elegantie en dat komt volledig tot zijn recht op deze foto.